God’s Pocket is geen film die zich in een hokje laat proppen. Wie er met genre-verwachtingen naar kijkt, zal zich al snel bedrogen voelen. De film ontving dan ook gemengde reacties. Sommigen vonden hem te wispelturig, anderen vonden het een subtiel en nauwgezet gemaakt werk.
Mensen die films als Happiness van Todd Solondz kunnen waarderen zullen deze zeker ook goed vinden. Sterke dialogen vol misverstanden, die zo terloops worden gespeeld dat je ze haast niet opmerkt, treurige karakters, waanzinnige contrasten en een nogal ziek gevoel voor humor zetten de toon.
De cast is niet misselijk. Om te beginnen is dit zo’n beetje de zwanenzang van Philip Seymour Hoffman, en hij alleen al maakt hem het bekijken waard. Zijn timing is fenomenaal, en hij speelt elke scène alsof hij zelf geen idee heeft wat er gaat gebeuren. Maar de rest van de cast is ook om te smullen: nare schoonzussen, doortrapte begrafenisondernemers, foute slagers en drinkebroers van alle slag worden smakelijk neergezet door een keur aan acteurs en actrices. De dialogen zitten vol onderlaagjes en miscommunicatie, en worden subtiel uitgespeeld. De gebeurtenissen zijn daarentegen behoorlijk lomp. De hele setting is smoezelig en grauw, en de sets zijn om te smullen – let op het meubilair, de kleding en de props (zalmroze en vuilgroene telefoons bijvoorbeeld). De muziek is ook prima in orde.
God’s Pocket is de verfilming van een boek, en heeft geen standaard filmplot. Het gaat net zo goed om de dialogen, de details en de sfeer als om het verhaal zelf. Wie de steeds op de loer liggende, maar nooit voluit doorbrekende humor waardeert, zal zich zeker amuseren. Juist omdat er voor de personages weinig te lachen valt. Niet een film voor iedereen, maar probeer het. Binnen tien minuten weet u of u tot de fans of de haters van deze film behoort.
Mr. Hulot
Mensen die films als Happiness van Todd Solondz kunnen waarderen zullen deze zeker ook goed vinden. Sterke dialogen vol misverstanden, die zo terloops worden gespeeld dat je ze haast niet opmerkt, treurige karakters, waanzinnige contrasten en een nogal ziek gevoel voor humor zetten de toon.
De cast is niet misselijk. Om te beginnen is dit zo’n beetje de zwanenzang van Philip Seymour Hoffman, en hij alleen al maakt hem het bekijken waard. Zijn timing is fenomenaal, en hij speelt elke scène alsof hij zelf geen idee heeft wat er gaat gebeuren. Maar de rest van de cast is ook om te smullen: nare schoonzussen, doortrapte begrafenisondernemers, foute slagers en drinkebroers van alle slag worden smakelijk neergezet door een keur aan acteurs en actrices. De dialogen zitten vol onderlaagjes en miscommunicatie, en worden subtiel uitgespeeld. De gebeurtenissen zijn daarentegen behoorlijk lomp. De hele setting is smoezelig en grauw, en de sets zijn om te smullen – let op het meubilair, de kleding en de props (zalmroze en vuilgroene telefoons bijvoorbeeld). De muziek is ook prima in orde.
God’s Pocket is de verfilming van een boek, en heeft geen standaard filmplot. Het gaat net zo goed om de dialogen, de details en de sfeer als om het verhaal zelf. Wie de steeds op de loer liggende, maar nooit voluit doorbrekende humor waardeert, zal zich zeker amuseren. Juist omdat er voor de personages weinig te lachen valt. Niet een film voor iedereen, maar probeer het. Binnen tien minuten weet u of u tot de fans of de haters van deze film behoort.