Filmtotaal Recensie
Regie: Daniel Joseph Borgman | Cast: Demos Murphy (Adrian), Angelina Cottrell (Nicole), Catherine Wilkin (Oma), Matthew Sunderland (Oom Rory), Finn Holden (Clinton), e.a. | Speelduur: 87 minuten | Jaar: 2013
Met zijn speelfilmdebuut vertelt de Nieuw-Zeelandse schrijver en regisseur Daniel Joseph Borgman het verhaal van de elfjarige Adrian. Al op jonge leeftijd is hij door zijn ouders in de steek gelaten. Sindsdien woont hij bij zijn oma en oom Rory in een rustig stadje in Nieuw-Zeeland. Zijn strenge oma houdt hem onder de duim en ook op school is hij een buitenbeentje. De enige met wie hij een goede band heeft is zijn zieke oom Rory. Adrians wereld verandert echter als er een nieuw gezin aan de overkant van de straat komt wonen en hij vriendschap sluit met zijn nieuwe buurmeisje Nicole. Zij zou best wel eens één van de vermiste kinderen over wie hij zoveel hoort op het nieuws kunnen zijn.
Adrians situatie zal voor veel kijkers herkenbaar zijn, maar voor de elfjarige zelf zijn de gebeurtenissen moeilijk om mee om te gaan. Hij probeert houvast te vinden in zijn omgeving, maar zijn oma houdt hem bij zijn oom weg en op school hoort hij nergens bij: niet bij de weeskinderen, die hun eigen groepje vormen, en zeker niet bij de andere jongens in zijn klas. Regisseur Borgman brengt die onzekerheid treffend in beeld. Met name de pikorde van het schoolplein en hoe grillig kinderen kunnen zijn bij het in stand houden daarvan, weet hij goed te vangen. Als Adrians enige vriend Clinton hem langzaam maar zeker in de steek laat voor hun stoere klasgenoten gaat dat zonder veel woorden, maar het is wel degelijk voelbaar.
