Een Belgisch koppel van in de veertig staat dicht bij elkaar en leeft erg fysiek. De vrouw wordt echter ongeneeslijk ziek en lijdt veel pijn. Ze reizen naar het buitenland, naar de bergen in de Karpaten, om daar een poëtische euthanasie te plegen.
Regie: Bennie Vandendriessche | Cast: Dirk Hendrikx, e.a. Speelduur: 83 minuten | Jaar: 2013
Performancekunst geldt als één van de jongste takken van de moderne kunst. En zoals bij de meeste kunstvormen is niet iedereen ervan gecharmeerd. Eerlijk gezegd had ik er persoonlijk ook niet veel mee, maar deze mening - die voornamelijk uit onwetendheid voort was gekomen - draaide honderdtachtig graden toen ik in aanraking kwam met het werk van de befaamde Marina Abramovic. In The Big Apple was enkele jaren geleden een expositie te bewonderen met het werk van de Servische kunstenares onder de titel The Artist Is Present. De tentoonstelling deed haar titel eer aan, want de aanstichtster zat drie maanden lang elke dag zwijgzaam op een stoel. Iedereen die wilde kon zo lang hij of zij maar wilde tegenover Abramovic gaan zitten. Tijdens mijn bezoek zat de zichtbaar vermoeide vrouw in haar laatste paar weken. Het retrospectief met haar werk was geniaal en bizar tegelijkertijd.
Het werk van Abramovic is expliciet, onwerkelijk, gruwelijk en vervreemdend. Het is vervat in vele documentaires, een toneelstuk en films en wordt soms belachelijk gemaakt, zoals in La Grande Bellezza. Performancekunst en film kunnen prima samengaan. Kunnen, want de twee disciplines moeten elkaar wel versterken. Dat dit niet altijd het geval is, bewijst het filmdebuut van de Vlaamse filmmaker Benny Vandendriessche..
