Filmtotaal Recensie
Regie: François Ozon | Cast: Romain Duris (David/Virginia), Anaïs Demoustier (Claire), Raphaël Personnaz (Gilles), Isild Le Besco (Laura), e.a. | Speelduur: 105 minuten | Jaar: 2014
Het serieuzere werk van François Ozon komt op de keper beschouwd beter uit de verf dan zijn lossere of humoristische producties. De getalenteerde Fransman weet feilloos het hart te raken bij themas als familiebanden, vriendschappen, ziekte en de eindigheid van het bestaan. Met dramas als Sous le Sable, Le Temps Qui Reste en Le Refuge maakte de veelzijdige regisseur grote indruk. Vrijer werk als de Engelstalige soapromantiek van Angel en de komedie Potiche neigen naar overdreven karikaturen. Deze tweedeling wordt maar weer eens bevestigd door Ozons bewerking van een kort verhaal van Ruth Rendell. In Une Nouvelle Amie (Een Nieuwe Vriendin) draait alles om de verkleedpartijtjes van een weduwnaar.
In de basis is dit lichtvoetige drama al behoorlijk vergezocht en zelfs wat lachwekkend. Dan moet je als filmmaker van behoorlijk goede huize komen om hier nog wat fatsoenlijks van te brouwen. Het uitgangspunt van een man die na het verlies van zijn vrouw uit de kast komt als travestiet nog even daargelaten, rijdt Ozon al een scheve schaats met het neerzetten van de belangrijkste verhoudingen van de hoofdpersoon. In een haastige terugblik wordt de jarenlange vriendschap tussen Claire en Laura geschetst. De meiden waren onafscheidelijk en de klassieke vier handen op één buik. Laura was de mannenverslindster die maar met haar vingers hoefde te knippen om een kerel te scoren. Claire was het muurbloempje, maar desondanks was er sprake van een gelijkwaardige hechte vriendschap. Dat kunnen we nog wel opmaken uit de introductie. Van Laura krijgen we verder niet veel meer te weten, want Une Nouvelle Amie opent met haar begrafenis en een grienende Claire die een speech houdt.
