Filmtotaal Recensie
Regie: Jon Karthaus | Cast: Robert de Hoog (Timo), Manuel Broekman (Sebas), Gijs Naber (Felix), Tibor Lukácks (Mark), Charlie-Chan Dagelet (Sophie), Viktoria Koblenko (Ivana), Geza Weisz (Fons), Carolien Spoor (Mandy), Horace Cohen (Gerrit), e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2014
Sinds het verschijnen van Guy Ritchies Lock, Stock and Two Smoking Barrels is het zon beetje een blauwprint voor misdaadkomedies geworden: een stel onnozele sufferds werkt zich in de nesten door een flinke smak geld verschuldigd te geraken aan een gevaarlijke gangsterbaas, en moet binnen een kort tijdsbestek een plan verzinnen om het geldbedrag terug te verdienen. Het is een formule die in de loop der jaren vaak gekopieerd is - Ritchie deed het een decennium later nota bene zelf al met RocknRolla - maar lijkt er bij het publiek nog altijd goed in te gaan. Zo ook bij de Nederlandse filmmakers, want in feite doet Jon Karthaus met Homies niet veel anders dan Arne Toonen twee jaar geleden nog deed met Blackout, om maar een voorbeeld te noemen.
Het regiedebuut van Karthaus opent dan ook precies op de manier die je bij dit type film zou kunnen verwachten. In een flashforward treffen we een vrij normale jongen aan in een gevangeniscel tussen twee gestoorde celgenoten, waarna het beeld wordt bevroren en onze hoofdpersoon in een voice-over uit begint te leggen hoe hij in deze penibele situatie terecht is gekomen. De pechvogel in kwestie blijkt Timo te heten, een typische lanterfanter die rond zijn dertigste nog steeds met zijn vrienden in huis woont en al jaren aan een app werkt waar maar niks van terecht komt. Het zit Timo niet mee: zijn vriendin heeft hem de bons gegeven en het aangelegd met een gespierde macho, zo maken we op uit een hilarisch ongemakkelijke restaurantscène. Tot overmaat van ramp dreigt een bende criminelen hem en zijn vrienden een kopje kleiner te maken als zijn huisgenoot Sebas niet snel een smak geld weet op te hoesten.
