Filmtotaal Recensie
Regie: Diederick Koopal | Cast: Martijn Fischer (André Hazes), Hadewych Minis (Rachel Hazes), Fedja van Huêt (Tim Griek), Mathieu Hinzen (jonge André Hazes), Raymond Thiry (Joop Hazes), Marcel Hensema (John Kraaijkamp sr.), Barbara Sobels (Miep Hazes), Loek Peters (Simon de Waal), e.a. | Speelduur: 111 minuten | Jaar: 2015
De zenuwen gieren André Hazes, die wezenloos in zijn riante Vinkeveense zwembad staart, door het lijf. Hij moet binnen enkele uren het podium op voor een schnabbel voor verzekeraars. In de keuken van hun veel te wit ingerichte villa staat zijn wederhelft Rachel de boterhamtrommel van haar man in te pakken. Wel of niet een blaadje sla op het broodje bal? Ze kiest ervoor om het groenvoer te vervangen door twee blikjes Heineken en legt vast ook maar wat pleisters bovenop. Omdat ze weet dat André binnen enkele minuten in woede zal uitbarsten, één van zijn vele gouden platen van de muur zal rammen en met bloedende knokkels zijn auto in zal stappen. Alles wat Rachel voorspelt komt uit in de openingsscène van de Hazes-biopic Bloed, Zweet & Tranen. Dit is echte liefde en complete opoffering van een vrouw die haar leven helemaal in het teken van haar man en zijn carrière heeft gezet en hem als haar achterzak kent.
Dit soort liefdevolle momenten heeft het filmportret van de maker van De Marathon helaas veel te weinig. Alles draait toch om Dre zelf en Rachel is enkel de aangeefster. Wat deze openingsscène illustreert is dat de persoon van André Hazes is omgeven van de conflicten. Conflicten met zichzelf en zijn onzekerheid. Conflicten met zijn gezondheid (Hazes drinkt te veel, leeft ongezond en krijgt gehoorproblemen). Conflicten met zijn management en platenmaatschappij. Conflicten met zijn vrouw en kinderen. Weliswaar was dit zoals de zanger ook leefde - dit blijkt wel uit de magistrale documentaire rondom zijn persoon van John Appel - maar als drama roept dit vermoeidheid op. Het overgrote deel van de biopic die Diederick Koopal optuigde, draait om het conflict en zonder rustpunten is dit moeilijk verwerken. Zelfs als Rachel haar man na een ziekenhuisopname liefdevol uitkleedt en in bed legt wordt dit gevolgd door een scène waarin ze de privébar van Dre plundert en de inhoud ervan in het zwembad pleurt.
