Filmtotaal Recensie
Regie: Philippe Claudel | Cast: Alexi Mathieu (Jimmy), Angelica Sarre (Pris), Pierre Deladonchamps (Duke), Jules Gauzelin (Kevin), Patrick dAssumçao (Leraar), e.a. | Speelduur: 110 minuten | Jaar: 2015
Hoeveel ellende kan een kind verstouwen? Een forse hoop als we af mogen gaan op wat de jeugdige hoofdpersoon van het Franse drama Une Enfance te verwerken heeft. Al ontbreekt bij hem het volwassen bewustzijn. De titel van het nieuwste drama van de maker van Il y a Longtemps Que Je T'Aime wordt voorafgegaan door een onbepaald lidwoord. Alsof het hier een kindertijd betreft die haast illustratief is voor dat van een gemiddeld Frans kind. Het tegendeel is waar, want dit Franse drama uit zich in extremen. De moeder van de jonge Jimmy is wel aanwezig, maar hangt de ouder uit als het haar uitkomt. Het kind wordt op bed getrokken als mama troost nodig heeft of iets om te knuffelen. Jimmy moet het met zijn jongere broertjes grotendeels zelf rooien, want de volwassenen in hun omgeving denken voornamelijk aan zichzelf.
Filmmaker Philippe Claudel heeft wel eens beter werk afgeleverd. Het aan sociaal-realisme grenzende Une Enfance 'een kindertijd' dus) mist emotionele impact, nota bene juist omdat het een kettingreactie van ingrijpende gebeurtenissen en levensomstandigheden is. Het ontbreekt hierbij aan dosering, maar ook de kwestie of de jonge hoofdpersoon nu handelt uit overlevingsdrang of zelfbescherming wordt niet beslecht. Jimmy's moeder is een ex-bajesklant die een gewelddadige kerel aan de haak heeft geslagen die zich met vreemde zaakjes bezighoudt en zijn stiefzoon onder de duim probeert te houden. Jimmy's biologische vader is in geen velden of wegen te bekennen en de jongen lijkt het product van een onenightstand of een knipperlichtrelatie. Het dertienjarige opdondertje groeit op in een rommelig huishouden waarbij feestjes en drugsgebruik schering en inslag zijn. Vreemd genoeg vormen zijn schoolgang en de beschermende houding tegenover broertje Kevin juist de vaste bakens.
