Filmtotaal Recensie
Regie: Davis Guggenheim Speelduur: 88 minuten | Jaar: 2015
Met slechts zeventien zomers op de teller was de Pakistaanse Malala Yousafzai de jongste winnares van de Nobelprijs voor de Vrede. Een jaar daarvoor, op haar zestiende verjaardag, sprak de activiste voor de Verenigde Naties over het belang van gelijke kansen voor vrouwen en meisjes, waarbij goed en betaalbaar onderwijs de belangrijkste inzet is. De staat van dienst van Malala is indrukwekkend, al is de reden waarom ze zo'n vooraanstaand figuur is geworden uiterst tragisch. Toen de Pakistaanse vijftien jaar oud was overleefde ze een moordaanslag van de Taliban. De terroristische groepering had het op haar gemunt vanwege Malala's uitgesproken meningen op Facebook. De zwaargewonde Malala groeide uit tot een publieke figuur, maar raakte deels verlamd en doof. Haar strijdlust is er alleen maar sterker op geworden.
Davis Guggenheim was de man die ooit zorgde voor een omslag in het denken over de klimaatverandering met de Al Gore-documentaire An Inconvenient Truth. Met het in 2010 uitgebrachte Waiting For Superman stortte de documentairemaker zich op het Amerikaanse onderwijssysteem. Het is dus niet zo verwonderlijk dat Guggenheim zich nu richt op het levensverhaal en de positieve boodschap van Nobelprijswinnares Malala Yousafzai. Dit is nu eenmaal een onderwerp dat sterk tot de verbeelding spreekt, inspirerend werkt en waar je afgezien van de aanslag op Malalas leven - weinig negatiefs over kunt melden. Dat moet Guggenheim ook hebben ingezien en aan het beeld van Malala doet hij dan ook weinig af. Het zou ook niet gepast zijn om ook maar iets negatiefs te melden over een kind dat de dood in de ogen heeft gezien, zwaar gehavend het ziekenhuis in werd gereden, lang moest revalideren en hier toch nog iets positiefs uit heeft weten te halen.
