Filmtotaal Recensie
Regie: William Brent Bell | Cast: Lauren Cohan (Greta), Rupert Evans (Malcolm), Jim Norton (Mr. Heelshire), Diana Hardcastle (Mrs. Heelshire), James Russel (James) e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2015
De Amerikaanse Greta accepteert een baan als kindermeisje bij een Engels gezin. Bij aankomst komt ze erachter dat het jongetje waar ze in afwezigheid van zijn ouders voor dient te zorgen, de achtjarige Brahms, geen jongen van vlees en bloed is, maar een porseleinen pop. Een eenvoudig baantje, want hoe moeilijk kan het verzorgen van een pop nu eigenlijk zijn? Met het rijk alleen begint haar taken dan ook al snel te versloffen. Maar als ze vreemde geluiden in het huis hoort en spullen begint te vermissen raakt ze er langzaam maar zeker van overtuigd dat Brahms niet zomaar een pop is.
Het is een bekend gegeven: sluit één of meerdere personages op in een locatie afgezonderd van de buitenwereld, en na verloop van tijd zien ze, letterlijk of figuurlijk, vanzelf spoken. Hoe de personages omgaan met deze stress is de voornaamste bron van spanning. Voor The Boy gaat dat echter niet op. Zowel Brahms ouders als Greta zelf worstelen met een traumatisch verleden, maar regisseur Bell werkt dit nergens uit. Enige diepgang is misschien teveel gevraagd voor een horrorfilm, maar juist de beste genrewerken geven een diepere betekenis aan de gruwelen. Zo bleek een familietrauma de grootste plaaggeest in The Babadook, en liet Martyrs je achter met een ijzingwekkende vraag over de zin van het bestaan. Er had meer gezeten in de themas als ouderschap en verlies die Bell aanhaalt.
