Filmtotaal Recensie
Regie: Pablo Trapero | Cast: Guillermo Francella (Arquímedes Puccio), Peter Lanzani (Alejandro Puccio), Lili Popovich (Epifanía Puccio), Gastón Cocchiarale (Maguila Puccio), Giselle Motta (Silvia Puccio), e.a.| Speelduur: 110 minuten | Jaar: 2015
Het gezegde dat misdaad niet loont, lijkt in strijd met de vele films die laten zien dat er een aardige cent mee te verdienen valt. Immers, zo lang je de juiste mensen te vriend houdt, hoeft justitiële vervolging geen belemmering te zijn. Dat bleek vorig jaar nog uit de Whitey Bulger-biopic Black Mass en dit gegeven komt ook om de hoek kijken in het eveneens op ware gebeurtenissen gebaseerde El Clan. Centraal staat de familie Puccio, die in het Argentinië van de jaren tachtig (tijdens de nadagen van de militaire dicatuur en de dageraad van de democratie) zijn geld verdiende met het ontvoeren van mensen uit rijke families. Helaas voor laatstgenoemden was betaling van het losgeld geen garantie levend te worden vrijgelaten.
De reden daarvoor wordt in de film nooit expliciet gegeven, maar laat zich eenvoudig raden. De ontvoerden werden namelijk niet opgesloten in een afgelegen loods of blokhut, maar in het huis waar de familie zelf ook woonde. Dit opvallende gegeven bepaalt grotendeels de opzet van El Clan: meer familiedrama dan misdaadthriller. Zodoende wordt aangevangen met een familieschets en pas na enige tijd prijsgegeven dat de Puccios op ongebruikelijke wijze de kost verdienen. Vader Arquímedes beschouwt de ontvoeringen simpelweg als zijn familiebedrijf waarin hij de scepter zwaait en zoons Alejandro en Maguila zich naar zijn wensen dienen te schikken. Dus wanneer de pater familias zijn oog heeft laten vallen op een welgestelde jongeman uit Alejandros rugbyteam, draagt laatstgenoemde zonder morren zijn steentje bij tijdens diens brute ontvoering.
