Het scenario van Red Corner zit goed in elkaar: alle elementen van het verhaal kloppen met het thema (het verdwijnen van het totalitaire regime in China). Niet alles is voor de hand liggend en niets is er met de haren bijgesleept.
Communistisch China wordt niet neergezet als een karikatuur. We krijgen een evenwichtig beeld van de oude, verdwijnende bureaucratie en het nieuwe snelle China van het geld tegen de achtergrond van de millennia oude cultuur die China nu eenmaal is. Maar ook de Amerikanen die voorzichtig in die gesloten wereld binnendringen zijn geen wereldverbeterende "Patriotten" maar gewoon mensen die vooral bezig zijn met macht en geld. Het laffe, maar begrijpelijke gedrag van het ambassadepersoneel getuigt zelfs van Amerikaanse zelfkritiek, en maakt het verhaal realistischer.
Maar het is geen puur politiek-serieuze film, dus worden we getrakteerd op een moordmysterie, een spannende rechtszaak, en het nodige achtervolgingswerk. Geweld wordt gelukkig alleen functioneel voor het verhaal gebruikt waardoor het geen domme 'actie'-film wordt. Het vermaak-element zorgt wel voor de meest ongeloofwaardige plotwendingen, maar het blijft binnen de perken. De muziek bestaat grotendeels uit Chinese klanken, wat een uitstekende keuze is.
De beelden van het Beijing dat in 2007 grotendeels gesloopt is voor de Olympische Spelen van 2008 zijn prachtig. In de rechtbank zijn opvallend veel vrouwen aanwezig (het communisme heeft ook goede kanten, waaronder gelijke kansen voor man en vrouw) en Gere's advocate en de voorzitter van de rechtbank spelen prachtige rollen. Richard Gere zelf blijft een wat vlakke acteur, waardoor de film net geen topniveau haalt. Deze film is zeker ondergewaardeerd, want hij is boeiend en interessant tegelijk van het begin tot het einde, dat de complexe verhoudingen tussen USA en China mooi samenvat, en waarbij ik persoonlijk even volschoot.
JA inderdaad ben geen absolute Gere fan maar Internal Affairs en ZEKER Primal Fear, daar was hij toch heerlijk walgelijk goed in. Lekker cynisch zelfverzekerd waardoor hij altijd op zijn bek ging (excusez le mot), en met verve moet ik zeggen. Deze film ken ik helemaal niet, vreemd want als Gere meespeelt vind ik dat toch wel vaak een reden om de film te bekijken al was Mr. Jones toch wel zijn dieptepunt.
Mr. Hulot
Communistisch China wordt niet neergezet als een karikatuur. We krijgen een evenwichtig beeld van de oude, verdwijnende bureaucratie en het nieuwe snelle China van het geld tegen de achtergrond van de millennia oude cultuur die China nu eenmaal is. Maar ook de Amerikanen die voorzichtig in die gesloten wereld binnendringen zijn geen wereldverbeterende "Patriotten" maar gewoon mensen die vooral bezig zijn met macht en geld. Het laffe, maar begrijpelijke gedrag van het ambassadepersoneel getuigt zelfs van Amerikaanse zelfkritiek, en maakt het verhaal realistischer.
Maar het is geen puur politiek-serieuze film, dus worden we getrakteerd op een moordmysterie, een spannende rechtszaak, en het nodige achtervolgingswerk. Geweld wordt gelukkig alleen functioneel voor het verhaal gebruikt waardoor het geen domme 'actie'-film wordt. Het vermaak-element zorgt wel voor de meest ongeloofwaardige plotwendingen, maar het blijft binnen de perken. De muziek bestaat grotendeels uit Chinese klanken, wat een uitstekende keuze is.
De beelden van het Beijing dat in 2007 grotendeels gesloopt is voor de Olympische Spelen van 2008 zijn prachtig. In de rechtbank zijn opvallend veel vrouwen aanwezig (het communisme heeft ook goede kanten, waaronder gelijke kansen voor man en vrouw) en Gere's advocate en de voorzitter van de rechtbank spelen prachtige rollen. Richard Gere zelf blijft een wat vlakke acteur, waardoor de film net geen topniveau haalt. Deze film is zeker ondergewaardeerd, want hij is boeiend en interessant tegelijk van het begin tot het einde, dat de complexe verhoudingen tussen USA en China mooi samenvat, en waarbij ik persoonlijk even volschoot.
jacq
JA inderdaad ben geen absolute Gere fan maar Internal Affairs en ZEKER Primal Fear, daar was hij toch heerlijk walgelijk goed in. Lekker cynisch zelfverzekerd waardoor hij altijd op zijn bek ging (excusez le mot), en met verve moet ik zeggen. Deze film ken ik helemaal niet, vreemd want als Gere meespeelt vind ik dat toch wel vaak een reden om de film te bekijken al was Mr. Jones toch wel zijn dieptepunt.