Filmtotaal Recensie
Regie: Xavier Dolan| Cast: Gaspard Ulliel (Louis), Marion Cotillard (Catherine), Nathalie Baye (de moeder), Vincent Cassel (Antoine), Léa Seydoux (Suzanne) e.a.| Speelduur: 91 minuten | Jaar: 2016
Xavier Dolan is al jaren de lieveling van Cannes. Hier kreeg hij met zijn debuutfilm J'Ai Tué Ma Mère het predicaat van de meest getalenteerde filmmaker van zijn generatie. Mommy werd een paar jaar later bekroond met de juryprijs en het was niet gek dat Dolan afgelopen jaar Cannes uitkoos om Juste la Fin du Monde in première te laten gaan. Dat pakte wisselend uit. De (met name Amerikaanse) recensenten waren niet te spreken over zijn film, maar de jury bekroonde hem wel met de Grand Prix. Duidelijk een film dus die de meningen flink verdeelt.
Wie bekend is met Dolans werk zal een aantal terugkerende thema's herkennen. Weer gaat het over een familie met problemen met een opvallende matriarch aan het hoofd. Centraal staat de homoseksuele Louis die zijn moeder, broer en zusje al twaalf jaar niet heeft gezien. Hij wil ze vertellen dat hij stervende is en gaat daarom bij ze op bezoek. Maar dat gaat niet bepaald van een leien dakje. Tijdens de reünie komen de oude frustraties en emoties boven. Terwijl moeder doet alsof Louis de dag ervoor nog op bezoek is geweest, kan oudere broer Antoine zijn woede niet verbergen. Zijn jongere zusje Suzanne heeft altijd verlangd naar een band met haar broer maar kent hem eigenlijk niet. Daartussen huppelt ook de stille vrouw van Antoine rond, die compleet door haar man wordt overheerst.
