Voor het eerst vertelt oud-crimineel John Jansen over zijn criminele verleden. Hij was ooit het kopstuk van de Juliët-bende en verantwoordelijk voor de productie van ecstasy, handel in hasj, ontvoering, afpersing en nog een reeks bankovervallen. Voor dat laatste werd hij opgepakt en ging hij de bak in. Toen hij vrij was besloot John zijn leven te beteren en ging hij zich inzetten voor het welzijn van dakloze jongeren.
Regie: Jay Oliveira | Speelduur: 80 minuten | Jaar: 2016
Mijn leven is net een film, zegt John Jansen in de laatste minuten van deze documentaire. Bankovervallen, schietpartijen en ontvoeringen zien we inderdaad vaker in een kaskraker uit Hollywood dan in Nederland. In de jaren negentig was Jansen het kopstuk van de beruchte Bredase Juliët-bende. De organisatie werd in verband gebracht met onder andere de productie en handel in drugs, maar uiteindelijk belandde Jansen voor een aantal gewelddadige bankovervallen achter de tralies. Dat het nog opmerkelijker kan, bewees hij door na zijn vrijlating de staatsloterij te winnen en een deel van die tweeëneenhalf miljoen aan de voedselbank te doneren. Stof genoeg voor een documentaire, vond regisseur Jay Oliveira.
Met zijn vriendelijke uitstraling lijkt Jansen niet bepaald op een geharde crimineel. En zo ziet hij zichzelf dan ook niet. Jansen is wars van autoriteit, en leeft zijn leven zoals hem dat goeddunkt. Regels betekenen weinig voor hem, want die zijn gemaakt door en voor de rijken. Overheden en grote bedrijven, die voldoende middelen hebben om anderen te helpen, maar dat vanuit winstoogmerk niet doen, zijn volgens hem de echte criminelen. Jansens opvattingen zijn gerust socialistisch te noemen, en met zijn gewoonte iedere avond een jointje te roken om bij te komen heeft hij meer weg van een hippie dan een beroepscrimineel.
