Overdonderend drama van Boudewijn Koole (Kauwboy, Beyond Sleep) met een ijzersterke Rifka Lodeizen en Elsie de Brauw.
Roos bezoekt haar moeder in Noorwegen. Maar ditmaal is het anders, ze brengt slecht nieuws. Dat durft ze bijna niet te dele
Regie: Boudewijn Koole | Cast: Rifka Lodeizen (Roos), Elsie de Brauw (Louise), Marcus Hanssen (Bengt), Jakob Oftebro (Johnny), e.a. | Speelduur: 91 minuten | Jaar: 2017
"Weet je wat ik mij afvraag? Of jij wel van me houdt." Het blijft lang stil. Is haar moeder nijdig omdat ze de vraag van Roos onnozel vindt? Of onnodig provocerend? Is ze boos vanwege de laatste keer dat ze elkaar spraken, toen ze met ruzie uiteen gegaan zijn? Is het onvermogen om gevoelens te tonen? Misschien is ze van haar stuk gebracht. "Ik ben je moeder," zegt ze uiteindelijk. Precies. Dat is geen antwoord op de vraag.
Zo opgetogen als haar dertienjarige halfbroertje Bengt is met Roos' terugkomst, zo gereserveerd is het weerzien met haar moeder Louise. Het gegeven dat Roos er op achtjarige leeftijd voor koos bij haar vader te blijven wonen na de scheiding, zodat Louise alleen naar het landelijke Noorwegen vertrok, lijkt niet het enige oud zeer tussen de twee te zijn. Waar broer en zus de draad meteen oppakken (samen stoeien, ijszwemmen en in Bengts studio aan huis pielen met zijn opgenomen natuurgeluiden), blijft de omgang tussen Louise en Roos kribbig, terwijl Roos nu juist naar Noorwegen is gekomen om zich te verzoenen met haar moeder. Maar de jonge fotografe moet haar familie ook nog iets anders vertellen.
