Filmtotaal Recensie
Regie: Jean van de Velde | Cast: Peter Paul Muller (Bram Fischer), Antoinette Louw (Molly Fischer), Sello Motloung (Nelson Mandela), José Domingos (Percy Yutar), Conrad Kemp (Joel Joffe), e.a.| Speelduur: 124 minuten | Jaar: 2017
Jean van de Velde lijkt zich steeds meer te ontpoppen tot een geëngageerd filmmaker. Na tamelijk pretentieloze films als All Stars, Lek en Floris dook hij in serieuzere thematiek als Afrikaanse kindsoldaten (Wit Licht) en het Nederlandse slavernijverleden (Hoe Duur Was de Suiker). Die verandering van richting maakt hem nog geen Ken Loach, maar door zijn toegankelijke stijl weet Van de Velde zware thema's voor een groot publiek aangenaam inzichtelijk te maken. Bram Fischer, over het proces tegen Nelson Mandela en diens vertrouwelingen in de strijd tegen apartheid, zet deze lijn voort. Niet voor niets won de film onlangs de publieksprijs op het Movies That Matter-festival.
Nelson Mandela speelt hierin overigens een relatief kleine rol. Het titelpersonage is namelijk de advocaat die hem en zijn vertrouwelingen verdedigde in het zogenaamde Rivoniaproces in 1963. Hierin stonden tien prominente leden van het Afrikaans Nationaal Congres (de politieke groepering die opkwam voor de zwarte bevolking in Zuid-Afrika) terecht wegens samenzwering tot een gewelddadige revolutie. Negen van hen werden gearresteerd op een geheime bijeenkomst waar Mandela de grote afwezige was. Hij was namelijk al eerder gevangen gezet. Het siert Van de Velde dat hij hieraan vasthoudt en niet (zoals gebruikelijk in dit soort films) de chronologie verdraait voor narratieve efficiëntie. Mandela doet zodoende pas een paar scènes later zijn intrede in het verhaal en is daarmee een van de laatste personages die geïntroduceerd worden alvorens het proces begint. En hoewel 'Madiba' in de verdere speelduur enkele mooie momenten krijgt toebedeeld, blijft de focus netjes op Bram Fischer liggen.
