Filmtotaal Recensie

Regie: Mariano Cohn en Gastón Duprat | Cast: Oscar Martínez (Daniel Mantovani), Dady Brieva (Antonio), Andrea Frigerio (Irene), Nora Navas (Nuria), Manuel Vicente (Cacho) e.a. | Speelduur: 118 minuten | Jaar: 2016

Over de relatie tussen de kunstenaar en zijn werk zijn al hele boeken volgeschreven, maar de centrale vraagstukken zullen waarschijnlijk nooit een definitief antwoord krijgen. In hoeverre is het kunstwerk een verlengstuk van de kunstenaar? Is dit product geheel de prestatie van de bedenker of dienen alle omgevingsfactoren eveneens in ogenschouw te worden genomen? Vooral bij literaire schrijvers zijn deze kwesties van belang, aangezien zij doorgaans in hun eentje boeken schrijven, waarna ze er in de publieke perceptie onvermijdelijk mee vergroeid raken. Maar waarom weten we eigenlijk hoe schrijvers eruitzien en klinken? Zou hun werk niet geheel voor zichzelf moeten kunnen spreken? El Ciudadano Ilustre laat zien dat zelfs de grootste schrijvers niet kunnen ontsnappen aan de oppervlakkige bekendheid die literair succes met zich meebrengt.

In de openingsscène krijgt Daniel Mantovani de Nobelprijs voor de Literatuur toegekend, waarover de schrijver in zijn ontvangstspeech duidelijk maakt er niet per se blij mee te zijn. Deze prijs zorgt naar zijn idee voor een directe neergang in iemands creatieve carrière en aldus markeert deze dag het begin van zijn einde. Vijf jaar later lijkt die voorspelling te zijn uitgekomen of misschien heeft hij wel bewust zijn carrière gesaboteerd om zijn gelijk te krijgen. Hoe dan ook, Mantovani heeft niets meer geschreven van enige literaire waarde en is er ook niet bepaald toegankelijker op geworden. Hij wijst praktisch elk verzoek voor een lezing of interview af, ongeacht het prestige van de instantie achter de uitnodiging. Een ongebruikelijk bericht doorbreekt deze impasse: de schrijver krijgt het ereburgerschap aangeboden van Sales, zijn Argentijnse geboortedorp dat hij bijna veertig jaar geleden heeft verlaten voor een leven in Europa.

Lees verder