Filmtotaal Recensie
Regie: Christian Petzold | Cast: Franz Rogowski (Georg), Paula Beer (Marie), Godehard Giesche (Richard), Lilien Batman (Driss), Maryam Zaree (Melissa), e.a. | Speelduur: 101 minuten | Jaar: 2018
Europa is in oorlog. De fascisten rukken steeds verder op richting Frankrijk, waar de Duitse Georg (Franz Rogowski, bekend van Victoria en Happy End) niet langer veilig is. Hij ontvlucht Parijs en vertrekt naar Marseille om daar te proberen op de boot richting Mexico te komen. Op het stampvolle consulaat verwarren ze hem met de gevierde Duitse schrijver Weidel; Georg heeft immers door omstandigheden diens visum en manuscript. Omdat het zijn kansen op een plek op het schip verhoogt, gaat Georg mee in de identiteitswissel. Maar toen had hij Weidels mysterieuze echtgenote Marie (Paula Beer, uit Frantz), nog niet ontmoet.
Op het eerste gezicht doet Transit, de nieuwe film van de Duitse Christian Petzold (Barbara, Phoenix) denken aan een postapocalyptische film met een onzichtbare vijand; een niet nader benoemde oorlog in modern Frankrijk, zoals ook Michael Haneke liet zien in Le Temps du Loup (2003). Maar langzaamaan vertelt de plechtige voice-over over andere dingen dan wij zien in dat contemporaine decor, waar Georg zich beweegt tussen het chaotische consulaat, de sociale huurflat van Noord-Afrikaanse vrienden en zijn groezelige hotelkamer. De voice-over rept over zuiveringen, razzia's en kampen. De Duitser als vijand. Begrippen die aan de Tweede Wereldoorlog herinneren. Maar wat de kijker ziet is de Kafkaëske, totaal willekeurige en onmenselijke administratieve rompslomp van het leven van de vluchteling. Die Duitsers zijn vooralsnog niet in beeld; het is de collaborerende Franse overheid die Georg en andere onderduikers achternazit.
