Filmtotaal Recensie
Regie: Ralph Fiennes | Cast: Oleg Ivenko (Rudolf Nureyev), Ralph Fiennes (Pushkin), Louis Hofmann (Teja Kremke), e.a. | Speelduur: 127 minuten | Jaar: 2018
Twintig jaar geleden las acteur-regisseur Ralph Fiennes de eerste zes hoofdstukken van een biografie die in de maak was over de Russische balletdanser Rudolf Nureyev. Sindsdien heeft het melancholieke levensverhaal van Nureyev hem naar eigen zeggen altijd aangegrepen. Nu, jaren later, is zijn eigen visuele versie een feit. Fiennes' film danst aangenaam mee met de buitengewoon getalenteerde Nureyev; The White Crow spint, draait, springt en landt met zijn zorgvuldig gepositioneerde balletschoenen weer evenwichtig op de dansvloer.
De film opent - na een simpele omschrijving van een witte kraai ('iemand die bijzonder is, anders dan anders') - met Ralph Fiennes zelf. Weinigen zijn gezegend met de gave meteen geloofwaardig te zijn op beeld zonder ook nog maar één woord te hebben gesproken. En eigenlijk zijn bijna alle acteurs uit The White Crow dit, zij zijn zonder twijfel met zorg geselecteerd door Fiennes en de zijnen. In hun mimiek schuilt de ware vertelkracht van dit verhaal. Spanning, twijfel en discipline zijn verenigd in al die bijzondere gezichten die als een wilde dans van kleur veranderen in een wereld waarin hoop en hopeloosheid in rap tempo afwisselen. Het grootste gedeelte van de film speelt zich af tijdens de Koude Oorlog. Spreken is dan niet altijd een optie. Misschien is de taal van het ballet daarom ook wel logischer. Althans, voor Nureyev in ieder geval wel.
