Misbehaviour is een nieuwe drama komedie geregisseerd door Philippa Lowthorpe, de regisseur van Swallows and Amazons.
De film speelt zich af in 1970 waar de Miss World-verkiezing plaats vind in Londen en wordt gepresenteerd door de Amerikaanse komedie-legende Bob Hope (Greg Kinnear).
Sally Alexander (Keira Knightley) heeft net een plaats gekregen op een universiteit in Londen. Hier ontmoet ze de rebelse, feministische meid Jo Robinson (Jessie Buckley). Jo plant samen met haar meidengroep de live-uitzending van de Miss World-verkiezing te saboteren. Ze ziet dit namelijk als een vernedering voor vrouwen, want de regels worden hier vooral door mannen bepaald. Sally krijgt dankzij de tijd die ze door brengt met de vrouwenactivisten een hele andere kijk op de wereld. Zo raakt ze betrokken bij de sabotage van de miss verkiezing, wat ze steeds minder erg begint te vinden.
Deze film is gebaseerd op een echt gebeurd verhaal waar vrouwenactivisten in strijd gingen tegen de oude regels van de modewereld. Toen vrouwen meer gezien werden als mooie objecten, die gebruikt werden om speciale merk kleding te verkopen aan de rijkere mensen. Ondanks dat het volgen van modetrends voor sommige nog steeds van belang is, wordt het niet meer zo overdreven gedaan zoals vroeger waar ze meer in hokjes dachten.
De film wordt in twee verschillende verhalen verteld. In het ene verhaal zie je de vrouwenactivisten plannen hoe ze de missverkiezing kunnen saboteren om hun bericht met de wereld te delen. Hier krijg je een duidelijk beeld dat deze vrouwen tegen de overdreven moderegels zijn en vinden dat vrouwen niet als objecten behandelt moeten worden. Ze vinden dat uiterlijk ook niet alles is en je innerlijk meer van belang is.
Aan de andere kan van de film zie je dan het verhaal van model kandidaten en hoe ze zich voorbereiden voor de missverkiezing. Zo zie je hoe veel werk en tijd ze hebben besteed om kans te maken op het winnen van de missverkiezing. Door het verhaal op deze manier te vertellen, krijg je beide kanten goed te zien. Als kijker kun je ook geconfronteerd worden met de vraag wat je zelf belangrijker vindt: je innerlijk of je uiterlijk.
Keira Knightley levert goed acteerwerk in de hoofdrol van de film. Het is leuk om te zien hoe haar personage gedurende de film verandert van een nette dame die de regels volgt in een meer rebelse vrouwenactivist. Jessie Buckley representeert goed hoe vrouwenactivisten er in de jaren 70 voor stonden. Gugu Mbatha-Raw representeert dan weer goed de andere kant van het verhaal van het zware modellenleven. De rest van de cast levert ook passend acteerwerk als de andere vrouwenactivisten en model kandidaten, maar de meeste krijgen verder niet een echte ontwikkeling in de film. Ondanks dat het passend voor de film is, is het wel jammer om te zien dat alle mannen behalve de man van het hoofdpersonage allemaal worden neergezet als stereotypes.
Mr.Movies
De film speelt zich af in 1970 waar de Miss World-verkiezing plaats vind in Londen en wordt gepresenteerd door de Amerikaanse komedie-legende Bob Hope (Greg Kinnear).
Sally Alexander (Keira Knightley) heeft net een plaats gekregen op een universiteit in Londen. Hier ontmoet ze de rebelse, feministische meid Jo Robinson (Jessie Buckley). Jo plant samen met haar meidengroep de live-uitzending van de Miss World-verkiezing te saboteren. Ze ziet dit namelijk als een vernedering voor vrouwen, want de regels worden hier vooral door mannen bepaald. Sally krijgt dankzij de tijd die ze door brengt met de vrouwenactivisten een hele andere kijk op de wereld. Zo raakt ze betrokken bij de sabotage van de miss verkiezing, wat ze steeds minder erg begint te vinden.
Deze film is gebaseerd op een echt gebeurd verhaal waar vrouwenactivisten in strijd gingen tegen de oude regels van de modewereld. Toen vrouwen meer gezien werden als mooie objecten, die gebruikt werden om speciale merk kleding te verkopen aan de rijkere mensen. Ondanks dat het volgen van modetrends voor sommige nog steeds van belang is, wordt het niet meer zo overdreven gedaan zoals vroeger waar ze meer in hokjes dachten.
De film wordt in twee verschillende verhalen verteld. In het ene verhaal zie je de vrouwenactivisten plannen hoe ze de missverkiezing kunnen saboteren om hun bericht met de wereld te delen. Hier krijg je een duidelijk beeld dat deze vrouwen tegen de overdreven moderegels zijn en vinden dat vrouwen niet als objecten behandelt moeten worden. Ze vinden dat uiterlijk ook niet alles is en je innerlijk meer van belang is.
Aan de andere kan van de film zie je dan het verhaal van model kandidaten en hoe ze zich voorbereiden voor de missverkiezing. Zo zie je hoe veel werk en tijd ze hebben besteed om kans te maken op het winnen van de missverkiezing. Door het verhaal op deze manier te vertellen, krijg je beide kanten goed te zien. Als kijker kun je ook geconfronteerd worden met de vraag wat je zelf belangrijker vindt: je innerlijk of je uiterlijk.
Keira Knightley levert goed acteerwerk in de hoofdrol van de film. Het is leuk om te zien hoe haar personage gedurende de film verandert van een nette dame die de regels volgt in een meer rebelse vrouwenactivist. Jessie Buckley representeert goed hoe vrouwenactivisten er in de jaren 70 voor stonden. Gugu Mbatha-Raw representeert dan weer goed de andere kant van het verhaal van het zware modellenleven. De rest van de cast levert ook passend acteerwerk als de andere vrouwenactivisten en model kandidaten, maar de meeste krijgen verder niet een echte ontwikkeling in de film. Ondanks dat het passend voor de film is, is het wel jammer om te zien dat alle mannen behalve de man van het hoofdpersonage allemaal worden neergezet als stereotypes.