Filmtotaal Recensie

Regie: Hlynur Palmason | Scenario: Hlynur Palmason | Cast: Ingvar Sigurdsson (Ingimundur), Ída Mekkín Hlynsdóttir (Salka), Hilmir Snær Guðnason (Olgeir), Sara Dögg Ásgeirsdóttir (vrouw van Ingimundur), Björn Ingi Hilmarsson (Trausti), Elma Stefania Agustsdottir (Elín), e.a. | Speelduur: 109 minuten | Jaar: 2019

Een auto rijdt door de dichte, witte mist. Volgens een IJslandse volkswijsheid zijn het dit soort momenten, waar je de besneeuwde aarde niet in de hemel ziet overgaan, waarop de doden met je communiceren. Voor de automobilist betekent het vooral slecht zicht. Ze vliegt de bocht uit, en de weg af. Vervolgens komen we terecht bij haar weduwnaar, Ingimundur, die alleen achterblijft met zijn onderdrukte woede. De oud-politieagent komt echter iets op het spoor wat hem mogelijk tot uitbarsten kan brengen.

Je voelt het vanaf het begin: A White, White Day barst van de vindingrijkheid. De tijd die na het ongeluk passeert zien we in een prachtige montage voorbijvliegen. Een camera moet maandenlang op één vast standpunt hebben gestaan om te filmen hoe Ingimundur zich vastbijt in de verbouwing van het nieuwe huis van zijn dochter. Sneeuw komt en gaat, mist verhult de horizon in het ene shot en het volgende is het achterliggende gebergte prachtig zichtbaar, dieren komen grazen en schuilen weer voor de vallende sneeuw. De opeenvolging van superkorte filmfragmenten weeft een extreem langzame timelapse aan elkaar.

Lees verder