Filmtotaal Recensie

Regie: Alice Winocour | Scenario: Alice Winocour en Jean-Stéphane Bron | Cast: Eva Green (Sarah Loreau), Zélie Boulant (Stella Akerman Loreau), Matt Dillon (Mike Shannon), Lars Eidinger (Thomas Akerman), Sandra Hüller (Wendy Hauer), e.a. | Speelduur: 107 minuten | Jaar: 2019

Eigenlijk had Proxima al twee maanden geleden in de Nederlandse bioscopen moeten uitkomen, maar zoals bekend gooide COVID-19 roet in het eten. De film van Alice Winocour profiteert mogelijk een klein beetje van zijn nieuwe releasedatum; dankzij de coronacrisis weet iedereen namelijk maar al te goed wat het betekent om in quarantaine te zitten en familieleden te moeten missen. Moeder en dochter, gescheiden door een glazen wand - het is helaas geen fictie meer.

In Proxima volgen we Sarah Loreau, een Franse astronaut die zich voorbereidt op een langdurige missie aan boord van het International Space Station. Voordat de raketlancering vanaf een basis in Rusland plaatsvindt, moet ze een intensief trainingsprogramma doorlopen in 'Star City', net buiten Moskou. Aldaar introduceert de Amerikaanse macho Mike Shannon haar bij de rest van de crew - met een vrij ongemakkelijk grapje, waaruit blijkt dat seksisme allerminst is uitgeroeid binnen het door mannen gedomineerde wereldje van de ruimtevaart. Het lijkt er even op dat de film hiermee vertrouwde wegen zal bewandelen, maar dan draait Mike plotseling bij. Zijn machogedrag maakt plaats voor empathie. Net op tijd, want hij dreigde eventjes een clichématig figuur te worden.

Lees verder