Filmtotaal Recensie
Regie: Milo Rau | Scenario: Milo Rau | Cast: Yvan Sagnet (Jezus), Papa Latyr Faye (Petrus), Samuel Jacobs (Judas), Yussif Bamba (Matteüs), Jeremiah Akhere Okbeide (Johannes), Mbaye Ndaie (Andreas), Maia Morgenstern (Maria), Enrique Irazoqui (Johannes de Doper), Marcello Fonte (Pontius Pilate), e.a. | Speelduur: 107 minuten | Jaar: 2020
Waar zitten we naar te kijken? Voor een deel is het wel duidelijk. Zwitserse theatermaker Milo Rau filmt korte stukjes Bijbelverhaal, maar dan met Jezus gecast als de activistische vluchteling Yvan Sagnet. Soms loopt de Heiland tussen de andere vluchtelingarbeiders, het grootste deel van deze scènes volgt echter het Nieuwe Testament zo nauw mogelijk. Vissers van mensen, Maria Magdalena, Laatste Avondmaal, Judas' verraad. Tussen deze stukjes zien we vooral een soort making of, en hier en daar stukjes protest van Sagnet. Heel soms vloeien die zaken in elkaar over. Tijdens de demonstraties die roepen om waardigheid gaan ook tekeningen rond van de protestleider met een doornenkroon. Het rare is dat het nooit duidelijk wordt waarom de film is zoals-ie is.
Op zich kunnen we het erbij bedenken. The New Gospel poneert de stelling: als Jezus nu leefde, was hij een Afrikaanse vluchteling. De film doet daar echter verder nauwelijks iets mee. Ja, op de Zoon van God is het hedendaagse labeltje geplakt dat hij iets van het hier en nu is, maar het Bijbelverhaal verandert er niet door. Het is alleen een hervertelling van het oude verhaal. En als we de hedendaagse situatie zien, gaat die ene tekening wel rond, maar er wordt verder niets meer gedaan met de gedachte dat Sagnet een moderne Jezus is. Dus wat is dit dan?
