Stromboli is een nieuw drama geregisseerd door Michiel van Erp, regisseur van Niemand in de stad. De film is een verfilming van het gelijknamige boek, geschreven door Saskia Noort.
De film volgt Sara (Elise Schaap), die aan haar verleden en huidige situatie probeert te ontsnappen. Hiervoor is ze naar het kleine Italiaanse vulkaaneiland Stromboli gereisd met een koffer gevuld met wodka en een lichaam en geest gevuld met traumatische problemen. Stiekem hoopt ze dat de vulkaan zal uitbarsten en ze zo verlost kan zijn van al deze ellende.
Op haar dieptepunt van ellende eindigt Sara bij een genootschap gevuld met mensen die ook hun eigen trauma’s en problemen met zich meedragen. Het genootschap wordt geleid door de goeroe Jens (Christian Hillborg). Hij probeert alle leden in een richting te sturen zodat ze worden geconfronteerd met hun problemen en trauma’s en deze kan hopelijk weten te overwinnen.
Met deze film proberen ze een krachtige film neer te zetten over mensen, die door verschillende trauma’s en andere moeilijkheden zich op een dieptepunt in hun levens bevinden. Dit is een gekend onderwerp in de filmwereld en kan hierdoor wel als een bekend iets overkomen. Elise Schaap krijgt gelukkig genoeg tijd en kansen om haar personage en de trauma’s die het personage met zich meedraagt goed te ontwikkelen in de film. Dit wordt eerst alleen wel in korte flashbacks naar voren gebracht, maar wordt later wat duidelijker gemaakt wanneer je precies leert wat er met haar personage is gebeurd.
Helaas hebben ze wel wat onnodige komische momenten toegevoegd aan de film, om wat licht proberen te brengen naast de trauma’s van het hoofdpersonage. Dit komt alleen vaak niet passend over in het verhaal en zorgen voor wat aparte en onnodige momenten.
De andere acteurs die de rest van het genootschap spelen krijgen verder niet genoeg tijd om allemaal de trauma’s en problemen van hun personages naar voren te brengen. Hierdoor kunnen sommige als wat vaag of onduidelijk overkomen in de film. In de film zijn de goeroe en andere leden ook meer bezig met Sara haar problemen en ze blijft de rest met hun problemen wat in de schaduw staan. Als ze hier een beter balans in hadden gevonden, zouden de film en de personages wat realistischer zijn overgekomen. Door te veel toevallen in de film komt de film zelf ook al wat meer onrealistisch over.
Mr.Movies
De film volgt Sara (Elise Schaap), die aan haar verleden en huidige situatie probeert te ontsnappen. Hiervoor is ze naar het kleine Italiaanse vulkaaneiland Stromboli gereisd met een koffer gevuld met wodka en een lichaam en geest gevuld met traumatische problemen. Stiekem hoopt ze dat de vulkaan zal uitbarsten en ze zo verlost kan zijn van al deze ellende.
Op haar dieptepunt van ellende eindigt Sara bij een genootschap gevuld met mensen die ook hun eigen trauma’s en problemen met zich meedragen. Het genootschap wordt geleid door de goeroe Jens (Christian Hillborg). Hij probeert alle leden in een richting te sturen zodat ze worden geconfronteerd met hun problemen en trauma’s en deze kan hopelijk weten te overwinnen.
Met deze film proberen ze een krachtige film neer te zetten over mensen, die door verschillende trauma’s en andere moeilijkheden zich op een dieptepunt in hun levens bevinden. Dit is een gekend onderwerp in de filmwereld en kan hierdoor wel als een bekend iets overkomen. Elise Schaap krijgt gelukkig genoeg tijd en kansen om haar personage en de trauma’s die het personage met zich meedraagt goed te ontwikkelen in de film. Dit wordt eerst alleen wel in korte flashbacks naar voren gebracht, maar wordt later wat duidelijker gemaakt wanneer je precies leert wat er met haar personage is gebeurd.
Helaas hebben ze wel wat onnodige komische momenten toegevoegd aan de film, om wat licht proberen te brengen naast de trauma’s van het hoofdpersonage. Dit komt alleen vaak niet passend over in het verhaal en zorgen voor wat aparte en onnodige momenten.
De andere acteurs die de rest van het genootschap spelen krijgen verder niet genoeg tijd om allemaal de trauma’s en problemen van hun personages naar voren te brengen. Hierdoor kunnen sommige als wat vaag of onduidelijk overkomen in de film. In de film zijn de goeroe en andere leden ook meer bezig met Sara haar problemen en ze blijft de rest met hun problemen wat in de schaduw staan. Als ze hier een beter balans in hadden gevonden, zouden de film en de personages wat realistischer zijn overgekomen. Door te veel toevallen in de film komt de film zelf ook al wat meer onrealistisch over.