Trois couleurs: Blanc (1994)

Trois Couleurs: Blanc is het zwakke broertje uit Kieślowski's kleurentrilogie, maar nog altijd een film van een grootmeester.

play

7,4 details

92 Min

Komedie
Drama
Mystery
Romantiek

Frankrijk
Polen
Zwitserland

watchlist

92 Min

Frankrijk

Trois Coulours: BLanc is het tweede deel uit de kleurentrilogie van Krysztow Kieslowski, waarin de aloude idealen van 'Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap' aan de moderne tijd worden getoetst. In Blanc ziet een Poolse kapper in Frankrijk zijn huwelijk stranden door zijn impotentie. Hij keert terug naar Polen en maakt daar in het gangstermilieu al snel fortuin. Vervolgens bedenkt hij een gewiekst plan om zijn Grote Liefde opnieuw voor zich te winnen. In de hoofdrollen Zbigniew Zamachowsky en Julie Delphy.

Alt titel: Three Colors: White
Regie: Krzysztof Kieslowski
Cast: Julie Delpy, Zbigniew Zamachowski, Janusz Gajos, Jerzy Stuhr, Aleksander Bardini, Grzegorz Warchol, Cezary Harasimowicz, Jerzy Nowak, Jerzy Trela, Cezary Pazura, Michel Lisowski, Philippe Morier-Genoud, Piotr Machalica, Francis Coffinet, Barbara Dziekan, Marzena Trybala, Jacques Disses, Yannick Evely.
Release: 26.01.1994
Release NL: 10.03.1994
Release DVD: 29.08.2023

Filmtotaal Recensie

Regie: Krzysztof Kieślowski | Scenario: Krzysztof Kieślowski | Cast: Zbigniew Zamachowski (Karol Karol), Julie Delpy (Dominique), Janusz Gajos (Mikolaj), Jerzy Stuhr (Jurek), Aleksander Bardini (de notaris), e.a. | Speelduur: 92 minuten | Jaar: 1994

Met de kleuren blauw, wit en rood stel je niet alleen de Franse vlag samen, maar heb je ook het kleurenpalet van de Trois Couleurs-trilogie van Krzysztof Kieślowski. De keuze van deze kleuren is niet alleen van visueel belang, maar refereert ook aan de basisprincipes waar Frankrijk (althans op papier) voor staat en dat is vrijheid, gelijkheid en broederschap.

Hoewel de drie films vaak in één adem genoemd worden kun je ze gerust apart bekijken, want op een aantal details na die je in elk deel voorbij ziet komen zoals het oude vrouwtje dat zonder al te veel succes een fles in een glasbak probeert te gooien, hebben de films qua verhaal maar weinig met elkaar gemeen, zelfs niet met de personages. Door een trilogie te maken zorg je er als regisseur wel voor dat de films met dezelfde (strenge) blik worden beoordeeld en om het maar onmiddellijk te zeggen zoals het is, dit tweede luik is de minste van de drie.

Lees verder

Filmtotaal Recensie

videotrailers & clips