Het Geheugenspel is een nieuwe thriller geregisseerd en geschreven door Lien Willaert en Jan Verheyen. Samen hebben ze hiervoor ook de films Bittersweet Sixteen en Red Sandra geregisseerd en geschreven. De film is gebaseerd op het boek van het schrijversechtpaar Nicci French.
Tijdens een verbouwing wordt op het landgoed van familie Deridder het lichaam gevonden van de 25-jarige vermiste Nathalie. Deze vondst beantwoord de vraag waar de vermiste Nathalie al die tijd was, maar brengt nu de nieuwe vragen met zich mee over wat er precies met haar gebeurd is.
Nathalie haar beste vriendin Eva Ruttenberg (Anna Drijver) probeert zich nu net als de familie Deridder te herinneren wat ze nog weten van de dag waarop ze Nathalie voor het laatst gezien hebben. Tijdens deze gedachte ophelderingen, komen er verschillende familiegeheimen boven water. Zo wordt het bekende nu overschaduwt met de geheimen uit het verleden.
Deze film komt al snel over als een soort Cluedo spel waar de familie en vrienden de moordzaak proberen op te lossen, om een schuldige te kunnen aangeven. Als kijker probeer je zelf ook mee te spelen en deze vragen zelf te beantwoorden. Er gebeurt alleen te veel in een korte tijd op een rap tempo, waardoor je niet alle informatie even duidelijk mee krijgt. Zo krijg je bijvoorbeeld een gehaaste introductie van de vele verschillende personages, die je niet allemaal even goed leert kennen. Soms lijkt het erop dat de kijkers door middel van de verschillende flashbacks. Dit kan het moordmysterie soms wat voorspelbaar maken.
Dankzij het gehaaste tempo waarop het verhaal verder verteld wordt, lijken de scriptschrijver over wat details heen te hebben gekeken. Personages weten zich bijvoorbeeld eerst niets meer te herinneren, maar vervolgens schieten al hun herinneringen ineens weer binnen. Vele andere boekverfilmingen van Nicci French zijn verfilmd als tv-miniseries zoals onder andere Secret Smile. Op deze manier vallen hun verhalen duidelijker over te brengen. Dit hadden ze waarschijnlijk ook beter voor deze verfilming moeten doen, om het verhaal duidelijker te houden.
Het acteerwerk wordt aardig neergezet, maar dankzij de hoeveelheid personages krijgt niet iedere acteur gelijke kansen om wat bijzonders met hun rollen te doen. Anna Drijver doet haar best de film te dragen als het hoofdpersonage, maar zet haar rol soms wel wat te overdreven neer tijdens dramatische scenes wat deze wat minder geloofwaardiger maken. Verder is haar personage soms wat apart uitgewerkt, want ze voelt bijvoorbeeld weinig emotie voor haar man waarmee ze getrouwd was en een zoon heeft. Daarentegen toont ze wel gevoelens richting zijn zusje, die haar beste vriendin was.
De verdere onderlinge relaties tussen de verschillende personages in de film komen ook wat over als personages uit een soapserie. Vele personages hebben vele geheimen en gevoelens voor elkaar, maar proberen hier geheimzinnig over te blijven voor de rest van de familie.
Mr.Movies
Tijdens een verbouwing wordt op het landgoed van familie Deridder het lichaam gevonden van de 25-jarige vermiste Nathalie. Deze vondst beantwoord de vraag waar de vermiste Nathalie al die tijd was, maar brengt nu de nieuwe vragen met zich mee over wat er precies met haar gebeurd is.
Nathalie haar beste vriendin Eva Ruttenberg (Anna Drijver) probeert zich nu net als de familie Deridder te herinneren wat ze nog weten van de dag waarop ze Nathalie voor het laatst gezien hebben. Tijdens deze gedachte ophelderingen, komen er verschillende familiegeheimen boven water. Zo wordt het bekende nu overschaduwt met de geheimen uit het verleden.
Deze film komt al snel over als een soort Cluedo spel waar de familie en vrienden de moordzaak proberen op te lossen, om een schuldige te kunnen aangeven. Als kijker probeer je zelf ook mee te spelen en deze vragen zelf te beantwoorden. Er gebeurt alleen te veel in een korte tijd op een rap tempo, waardoor je niet alle informatie even duidelijk mee krijgt. Zo krijg je bijvoorbeeld een gehaaste introductie van de vele verschillende personages, die je niet allemaal even goed leert kennen. Soms lijkt het erop dat de kijkers door middel van de verschillende flashbacks. Dit kan het moordmysterie soms wat voorspelbaar maken.
Dankzij het gehaaste tempo waarop het verhaal verder verteld wordt, lijken de scriptschrijver over wat details heen te hebben gekeken. Personages weten zich bijvoorbeeld eerst niets meer te herinneren, maar vervolgens schieten al hun herinneringen ineens weer binnen. Vele andere boekverfilmingen van Nicci French zijn verfilmd als tv-miniseries zoals onder andere Secret Smile. Op deze manier vallen hun verhalen duidelijker over te brengen. Dit hadden ze waarschijnlijk ook beter voor deze verfilming moeten doen, om het verhaal duidelijker te houden.
Het acteerwerk wordt aardig neergezet, maar dankzij de hoeveelheid personages krijgt niet iedere acteur gelijke kansen om wat bijzonders met hun rollen te doen. Anna Drijver doet haar best de film te dragen als het hoofdpersonage, maar zet haar rol soms wel wat te overdreven neer tijdens dramatische scenes wat deze wat minder geloofwaardiger maken. Verder is haar personage soms wat apart uitgewerkt, want ze voelt bijvoorbeeld weinig emotie voor haar man waarmee ze getrouwd was en een zoon heeft. Daarentegen toont ze wel gevoelens richting zijn zusje, die haar beste vriendin was.
De verdere onderlinge relaties tussen de verschillende personages in de film komen ook wat over als personages uit een soapserie. Vele personages hebben vele geheimen en gevoelens voor elkaar, maar proberen hier geheimzinnig over te blijven voor de rest van de familie.