Great Expectations (1946), van David Lean, met o.a. Anthony Wager, Alec Guinness, Jean Simmons, John Mills. Naar de roman van Charles Dickens.
Een jongen van eenvoudige afkomst, luisterend naar de naam Pip niets meer en niet niets minder groeit op bij zijn bazige zuster en haar maan, Joe, de smid (grapje: de zus wordt mrs. Joe genoemd). Op een dag wordt hij op het kerkhof aangehouden door een gevangene, die ontsnapt is van de galleien. Pip brent hem eten en drinken. Helaas wordt de gevange later toch weer gepakt, maar hij verraadt Pip niet.
Later wordt Pip ontboden op het grote huis, waar een excentrieke dame woont. Deze door liefdesverdriet verteerde dame voedt een meisje, Estella, op. Pip raakt verliefd op haar, maar zij plaagt hem alleen maar. De dame heeft het goed voor met Pip.
Op Pips 18e verjaardag wordt hij betrokken bij een groot geheim, dat hem pas jaren later onthuld wordt. Hij krijgt van een onbekende weldoener een toelage en een opleiding in Londen. Hij wordt een beetje een snob. Dan beginnen de verwikkelingen pas goed en komt hij ook Estella weer tegen, die hem gebruikt zoals het haar uitkomt.
Ik heb me reuze vermaakt met deze zwart-wit film.
Het verhaal is in het begin een beetje traag en de manier waarop volwassenen kinderen bejegenen, doet sterk denken aan films als Mansfield Park en Jane Eyre. (Daar gaan je haren van overeind staan.) Maar gaandeweg komen er redelijk wat vaart en spanning in het verhaal.
Ik heb het boek nooit gelezen, dus ik wist niet hoe het verhaal zou verlopen. Het is verrassend. Alleen het eind komt een beetje snel, als een deus ex machina, en is ook weinig origineel.
Het jammere van zwart-wit films is dat de details niet goed zichtbaar zijn. Dat vond ik met name in het grote, verwaarloosde en met spinnenwebben overwoekerde huis van de dame een gemis. (Het laat meer aan je eigen verbeeldingskracht over.) Waarschijnlijk zijn wij tegenwoordig te verwend met onze haarscherpe digitale beelden op een groot scherm.
Een jonge Alec Guinness speelt mr. Pocket, de huisgenoot van Pip. Ik herkende hem niet. Wel herkende ik (de jonge) Jeam Simmons.
Het Engels, de formele manier van met elkaar omgaan, de excentrieke personages, de klassenmaatschappij, de omgang met criminelen in de 19e eeuw, het avontuurlijke en sprookjesachtige verhaal: dat alles is erg intrigerend. Deze film is beslist de moeite waar. In de imdb krijgt de film een 8,1.
Claar
Great Expectations (1946), van David Lean, met o.a. Anthony Wager, Alec Guinness, Jean Simmons, John Mills. Naar de roman van Charles Dickens.
Een jongen van eenvoudige afkomst, luisterend naar de naam Pip niets meer en niet niets minder groeit op bij zijn bazige zuster en haar maan, Joe, de smid (grapje: de zus wordt mrs. Joe genoemd). Op een dag wordt hij op het kerkhof aangehouden door een gevangene, die ontsnapt is van de galleien. Pip brent hem eten en drinken. Helaas wordt de gevange later toch weer gepakt, maar hij verraadt Pip niet.
Later wordt Pip ontboden op het grote huis, waar een excentrieke dame woont. Deze door liefdesverdriet verteerde dame voedt een meisje, Estella, op. Pip raakt verliefd op haar, maar zij plaagt hem alleen maar. De dame heeft het goed voor met Pip.
Op Pips 18e verjaardag wordt hij betrokken bij een groot geheim, dat hem pas jaren later onthuld wordt. Hij krijgt van een onbekende weldoener een toelage en een opleiding in Londen. Hij wordt een beetje een snob. Dan beginnen de verwikkelingen pas goed en komt hij ook Estella weer tegen, die hem gebruikt zoals het haar uitkomt.
Ik heb me reuze vermaakt met deze zwart-wit film.
Het verhaal is in het begin een beetje traag en de manier waarop volwassenen kinderen bejegenen, doet sterk denken aan films als Mansfield Park en Jane Eyre. (Daar gaan je haren van overeind staan.) Maar gaandeweg komen er redelijk wat vaart en spanning in het verhaal.
Ik heb het boek nooit gelezen, dus ik wist niet hoe het verhaal zou verlopen. Het is verrassend. Alleen het eind komt een beetje snel, als een deus ex machina, en is ook weinig origineel.
Het jammere van zwart-wit films is dat de details niet goed zichtbaar zijn. Dat vond ik met name in het grote, verwaarloosde en met spinnenwebben overwoekerde huis van de dame een gemis. (Het laat meer aan je eigen verbeeldingskracht over.) Waarschijnlijk zijn wij tegenwoordig te verwend met onze haarscherpe digitale beelden op een groot scherm.
Een jonge Alec Guinness speelt mr. Pocket, de huisgenoot van Pip. Ik herkende hem niet. Wel herkende ik (de jonge) Jeam Simmons.
Het Engels, de formele manier van met elkaar omgaan, de excentrieke personages, de klassenmaatschappij, de omgang met criminelen in de 19e eeuw, het avontuurlijke en sprookjesachtige verhaal: dat alles is erg intrigerend. Deze film is beslist de moeite waar. In de imdb krijgt de film een 8,1.