Prachtige klassieker van Alain Resnais met tijdloze thema' s als onmogelijke liefde, verlies en verwerking.
In 1959 reist een Franse actrice naar Hiroshima om in een film over vrede te spelen. Ze deelt daar het bed met een Japanse man, die haar doet denken aan haar eerste liefde: een Duitse soldaat die ze tijdens de Tweede Wereldoorlog ontmoette.
Regie: Alain Resnais | Cast: Emmanuelle Riva (Elle), Eiji Okada (Lui), e.a.| Speelduur: 90 minuten | Jaar: 1959
Het is deze week precies zeventig jaar geleden dat met een atoombom op Hiroshima niet alleen een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog, maar ook aan de levens van ruim honderdduizend inwoners van de Japanse stad. Om daarbij stil te staan, gaat een opgepoetste versie van Hiroshima Mon Amour in roulatie. Een betere film dan deze tijdloze klassieker van Resnais had niet gekozen kunnen worden. Hij maakt vandaag de dag nog net zoveel indruk met zijn tijdloze thema's van liefde, rouw en verwerking.
De film begint met twee verstrengelde lichamen. Tussen het vrijen door zien we afgrijselijke beelden van Hiroshima. De vrouw vertelt dromerig aan haar minnaar over haar bezoek aan een museum in Hiroshima, de man zegt dat ze niet kan weten hoe het was in 1945. De beelden van misvormde kinderen en verkoolde lichamen zijn kil, terwijl ze worden afgewisseld met de intieme beelden van de twee lichamen. Na deze intro maken we pas echt kennis met de hoofdpersonages. Zij is een Franse actrice die in Hiroshima is om een film te maken, hij is Japanner die daar woont. Beiden zijn getrouwd en hebben elkaar een dag eerder leren kennen in een bar. Er ontstaat meteen een connectie op basis van wederzijdse overeenkomsten: hij is zijn familie kwijt geraakt door de atoombom, zij hield van een Duitse soldaat die tijdens de oorlog is omgekomen.
Gerestaureerde versie van de klassieker zal 6 augustus in première gaan.
