Ik heb gisteren voor het eerst The Great Dictator van A tot Z mogen bekijken. Ik had tot nog toe alleen nog maar de verbluffende scène gezien waarbij Chaplin met de wereldbol speelt. Dat is dan ook ‘de’ scène bij uitstek die eeuwig zal blijven indruk maken.
Technisch heb ik verbluffende zwart wit beeldkwaliteit gezien en prima begeleidende muziek. Aan de decors en dergelijk zie je natuurlijk dat heel de productie maar twee miljoen heeft gekost.
De rol van de dictator Hynkel wordt briljant gespeeld (nagebootst) door Charles Chaplin.
Het scenario is naar mijn mening een beetje wankel, soms had ik de indruk dat scènes gedraaid werden naar het voortschrijdend inzicht dat de tijd Charles Chaplin bood. Maar dat maakt dat het geheel een redelijke impressie geeft van de tijdsgeest waarin zowel de Joden als Hynkel (Hitler) in die woelige jaren leefden. De montage zou door een moderne regisseur waarschijnlijk beter zijn opgebouwd zodat de film rechtlijniger binnen komt bij de kijkers.
Paulette Goddard is op gelijk niveau als Chaplin. Een snoepje met ballen. Spijtig dat haar prachtige finale close-up vermoedelijk geïnspireerd is door “Gejaagd door de wind” uit 1939.
De finale redevoering door de kapper (Hynkel)/Chaplin) is ontroerend en memorabel door het visionaire wereldbeeld dat Chaplin ons biedt.
Een film die elke liefhebber ooit eens in zijn geheel met bekijken.
Ray.M
Technisch heb ik verbluffende zwart wit beeldkwaliteit gezien en prima begeleidende muziek. Aan de decors en dergelijk zie je natuurlijk dat heel de productie maar twee miljoen heeft gekost.
De rol van de dictator Hynkel wordt briljant gespeeld (nagebootst) door Charles Chaplin.
Het scenario is naar mijn mening een beetje wankel, soms had ik de indruk dat scènes gedraaid werden naar het voortschrijdend inzicht dat de tijd Charles Chaplin bood. Maar dat maakt dat het geheel een redelijke impressie geeft van de tijdsgeest waarin zowel de Joden als Hynkel (Hitler) in die woelige jaren leefden. De montage zou door een moderne regisseur waarschijnlijk beter zijn opgebouwd zodat de film rechtlijniger binnen komt bij de kijkers.
Paulette Goddard is op gelijk niveau als Chaplin. Een snoepje met ballen. Spijtig dat haar prachtige finale close-up vermoedelijk geïnspireerd is door “Gejaagd door de wind” uit 1939.
De finale redevoering door de kapper (Hynkel)/Chaplin) is ontroerend en memorabel door het visionaire wereldbeeld dat Chaplin ons biedt.
Een film die elke liefhebber ooit eens in zijn geheel met bekijken.