[header]Barend de Voogd is filmjournalist en sinds 2007 de nieuwste programmeur bij het AFFF en FilmTotaal sprak hem aan de vooravond van de 24ste editie van het Amsterdam Fantastic Film Festival.[/header]Barend de Voogd is filmjournalist en sinds 2007 de nieuwste programmeur bij het AFFF, waarvoor hij met veel enthousiasme de Aziatische genrefilm voor zijn rekening nam. Als vaste redacteur schrijft Barend tweemaandelijks voor het blad Schokkend Nieuws, schrijft hij filmrecensies voor de Preview en artikelen voor het e-magazine Grenzeloos. FilmTotaal sprak de programmeur aan de vooravond van de 24ste editie van het Amsterdam Fantastic Film Festival.


Hoe beviel je eerste jaar als programmeur van het AFFF?

Erg goed. Ik ben erg blij dat ik in dit bevlogen team van liefhebbers mee mag werken om een kwalitatief zo sterk mogelijk festival van de fantastische film neer te zetten. Na vijf jaar als vrijwilliger op het AFFF ben ik via Schokkend Nieuws gevraagd om mij als programmeur in te zetten voor deze 24ste editie. Het was overigens de bedoeling dat ik mijn kennis van Latijns-Amerika zou benutten om meer aandacht te schenken aan de Latijns-Amerikaanse genrefilm, maar dat bleek moeilijker dan gedacht. Toen we na een grondige verkenning van die markt besloten dat er vanuit die hoek gewoonweg te weinig kwalitatief aanbod was, ben ik mij als programmeur exclusief gaan richten op het fantastische filmaanbod uit Azië.


Vandaag gaat het 24ste AFFF echt van start. Ben je tevreden over het uiteindelijke programma?

Ik denk dat het een heel sterk programma is geworden met een hele mooie mix van genres en van stijlen. Van de films die ik persoonlijk heb uitgekozen, ben ik met name erg tevreden over anime’s die we draaien, waaronder bijvoorbeeld 5 Centimeters per Second en Appleseed. Ook de Thaise knokfilm Dynamite Warrior vind ik erg goed. Van het ‘American Independents’-themaprogramma vond ik One Day Like Rain erg sterk. Dat is een soort Lynchiaanse Donnie Darko, maar dan met meiden in de hoofdrol. En bij het grote publiek zullen met name [REC] en de slotfilm Doomsday heel goed gaan scoren.


Was het idee voor een ‘American Independents’-programma vooral ingegeven door het sterke aanbod vanuit de Verenigde Staten?

Het idee voor een themaprogramma rondom de Amerikaanse onafhankelijke genrefilm werd eigenlijk vorig jaar al geboren, toen we met onder andere de rattenhorrorfilm Mulberry Street een heel mooi aanbod Amerikaanse independents hadden. En aangezien dat aanbod dit jaar verder is toegenomen, was de keuze voor dit themaprogramma een logisch gevolg. Er wordt in de Verenigde Staten de laatste jaren veel moois gemaakt buiten Hollywood om, en daarvan kun je tijdens deze editie van het AFFF een mooie dwarsdoorsnede zien.


Hoe zijn de films dit jaar geselecteerd? Hebben jullie van meet af aan de taken en landen verdeeld?

Dit jaar heeft Roel Haanen zich wederom gericht op de Amerikaanse films, Jan Doense op films die naar verwachting in Nederland een release zullen krijgen, Mark van den Tempel de korte films en ik het Aziatische aanbod. En onze nieuwe artistiek directeur Phil van Tongeren hield gedurende het gehele traject het overzicht en hakte de knopen door. En met een aanbod van zo’n driehonderd films is dat vaak een lastige, maar broodnodige klus.


Hoe gaat dat in de praktijk in zijn werk? Bezoek je filmfestivals of struin je vooral het internet af?

Phil en ik zijn dit jaar naar het Fantastische Filmfestival in Sitges, Spanje geweest, en we houden ook de andere festivals in de gaten. Je bent het hele jaar door hoofdzakelijk bezig om zo goed mogelijk op de hoogte te blijven van het meest recente aanbod. Dat houdt in dat ik mij oriënteer via het internet, contact onderhoud met filmdistributeurs en met filmmakers en goed bijhoud welke films opvallen en in de prijzen vallen op Aziatische filmfestivals. Zo zoek ik constant naar informatie over het aanbod van anime en J-horror (Japanse horror waarin de nadruk ligt op psychologische spanning, geesten en bezetenheid, R.S.), en maak ik uit die films een keuze wat wel en wat niet voor het AFFF geschikt zou kunnen zijn.


Maar ben je niet te laat met het signaleren van de meest recente trends als films al op buitenlandse filmfestivals hebben gedraaid?

Het voornaamste doel van het AFFF is om een zo goed mogelijk festival voor de fantastische film in Nederland neer te zetten met het meest sterke aanbod, ongeacht of een film al op een of ander Japans festival heeft gedraaid. Wat betreft het signaleren van trends is dat in het geval van anime overigens niet moeilijk, omdat het leeuwendeel van anime voor televisie wordt gemaakt. Alles wat het afgelopen jaar op 35mm werd uitgebracht vormt daarmee automatisch de trend.


En op basis van welke criteria selecteer je het toch wat sleetse genre van de J-horror?

Er wordt in en buiten Japan gelukkig nog op vele originele manieren met de vaste ingrediënten van dit subgenre omgesprongen. De vele klonen van The Ring laten we daarbij dus maar voor wat ze zijn. Ik heb vooral de meest opvallende producties naar Amsterdam gehaald, zoals dit jaar het wonderschoon gefilmde Zuid-Koreaanse horrordrama Epitaph, het melancholische Dorm uit Thailand, het hysterische Black House en met name Twilight Phantom, de engste J-horror van dit jaar.


Is met de keuze voor de uitreiking van de Career Achievement Award aan Tim Burton voor jullie een droom uitgekomen?

We maakten direct na de vorige editie van het festival al een lijst met namen die we dit jaar graag zouden willen eren met de Career Achievement Award en vanaf dat moment ga je je best doen om zo iemand binnen te halen. We zijn enorm blij dat we Burton naar Amsterdam hebben kunnen krijgen, want hij stond vanaf het begin al boven aan onze lijst. Met zijn diverse oeuvre past Tim Burton ook perfect in ons festival.


Wel jammer dat hij geen pers te woord wil staan.

Ja, ik begrijp dat het voor de pers spijtig is dat Tim Burton er voor heeft gekozen om niet met journalisten te spreken, maar we zijn toch erg blij dat hij een publieksinterview geeft, een signeersessie doet en een inleiding geeft op de screening van Edward Scissorhands op donderdag. Ik denk dat er dus genoeg kansen zijn om de man tegen het lijf te lopen.


Merk je, ondanks dat je pas vorig jaar bent begonnen, een verschil in aanpak tussen Phil van Tongeren en de voormalig artistiek directeur Jan Doense?

De aanpak en het doel van het AFFF zijn dezelfde gebleven. We proberen ieder jaar om een zo gevarieerd mogelijk aanbod van de beste genrefilms van dit moment te presenteren. Daarbij letten we op trends en proberen we om het publiek te verrassen in zowel fantasy, horror, thriller, science-fiction, anime en cult. Dus het is niet zo dat we met het AFFF steeds verder weg van de horror glijden, zoals wel vaker wordt gedacht. Volgens mij hebben we een van de sterkste Night of Terror programma’s in jaren.


Maar met een nieuw artistiek directeur moet er toch minimaal een verschil in accent merkbaar zijn, of het is puur een continuering van het werk van Jan?

Nou, waar Phil zich wel voor heeft ingespannen is om het symposium meer aandacht te geven door het dit jaar extra aan te kleden. Met het symposium ‘Who Needs Hollywood?’ op zondag 13 april gaan we met een aantal zeer voorname gasten praten over de voor- en nadelen van het werken als Europese filmmaker in Hollywood. Onder leiding van filmjournalist Hans Beerekamp praten onder andere Roel Reiné, Paul Ruven en het duo David Moreau en Xavier Palud van de film Ils en de recente remake van The Eye over dit interessante thema, dat hopelijk veel geïnteresseerden zal aantrekken.


Kun je tenslotte nog een tipje van de sluier oplichten wat betreft de verrassingsfilm van dit jaar?

De hint over de verrassingsfilm wordt traditioneel altijd op de website gegeven. Check dus www.afff.nl!