In 1959 kwam de Japanse filmmaker Yasujiro Ozu met zijn film Floating Weeds. Deze dramafilm wordt beschouwd als een van de beste films aller tijden. Maar wist je dat Floating Weeds stiekem een remake is?
Floating Weeds is kenmerkend voor Ozu's tedere, meditatieve stijl en een van de weinige films die hij in kleur opnam. Je zou nooit vermoeden dat het eigenlijk een remake is van een van zijn eerdere films: A Story of Floating Weeds, een stomme zwart-witfilm die in 1934 werd uitgebracht.
Verhaal
Floating Weeds speelt zich af in een klein kustplaatsje in Japan in de jaren vijftig. Een rondreizend theatergezelschap arriveert in het dorp om optredens te geven. De leider van het gezelschap, Komajuro (Nakamura Ganjiro), bezoekt in het geheim een oude geliefde, Oyoshi, en hun zoon Kiyoshi, die denkt dat Komajuro slechts een oom is.
Komajuro wil een band opbouwen met zijn zoon, maar als zijn huidige minnares Sumiko (Machiko Kyo), een actrice in het gezelschap, achter het geheim komt, raakt alles in de war. Ze probeert via een jonge actrice, Kayo, wraak te nemen, wat leidt tot conflicten, verdriet en uiteindelijk berusting.
Levendige kleuren
In tegenstelling tot de zwart-witversie uit 1934 is deze remake in levendige kleuren opgenomen door cameraman Kazuo Miyagawa. Het kleurgebruik is meesterlijk, met rode lantaarns, regenachtige kusten en minimalistische interieurs die visueel rust brengen en tegelijkertijd emotionele spanning oproepen.
Hoewel beide films hetzelfde basisverhaal vertellen, een toneelleider die zijn zoon in het geheim bezoekt en verwikkeld raakt in persoonlijke conflicten, voelt de versie uit 1959 rijker aan sfeer, kleur en detail. Ozu benut hier ten volle de mogelijkheden van kleur en geluid, zonder zijn karakteristieke kalme vertelstijl op te geven.
Stijl en visie geëvolueerd
Omdat Ozu zijn eigen stomme film 25 jaar later herinterpreteert, laat hij zien hoe zijn stijl en visie zijn geëvolueerd. Het is een zeldzaam voorbeeld van een regisseur die een eigen werk hermaakt om er iets nieuws en rijkers van te maken.
In een interview, toen hem werd gevraagd waarom hij juist die film had hermaakt, legde Ozu uit dat hij wilde proberen om een ouderwets verhaal in een moderne setting te plaatsen, om te zien of zijn 'Shakespeariaanse' verhaal over familiebanden en verleiding nog steeds krachtig was.
Wereldwijd geliefd
Gezien het feit dat de film wereldwijd geliefd en hoog gewaardeerd is, lijkt zijn experiment geslaagd. Floating Weeds wordt vaak genoemd in lijsten van de beste films ooit gemaakt, en wordt door regisseurs als Martin Scorsese en Wim Wenders bewonderd om zijn emotionele diepgang en technische perfectie.
Wil je Floating Weeds zien? Je kunt de film op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kunt het wel kopen op dvd.
Floating Weeds is kenmerkend voor Ozu's tedere, meditatieve stijl en een van de weinige films die hij in kleur opnam. Je zou nooit vermoeden dat het eigenlijk een remake is van een van zijn eerdere films: A Story of Floating Weeds, een stomme zwart-witfilm die in 1934 werd uitgebracht.
Verhaal
Floating Weeds speelt zich af in een klein kustplaatsje in Japan in de jaren vijftig. Een rondreizend theatergezelschap arriveert in het dorp om optredens te geven. De leider van het gezelschap, Komajuro (Nakamura Ganjiro), bezoekt in het geheim een oude geliefde, Oyoshi, en hun zoon Kiyoshi, die denkt dat Komajuro slechts een oom is.
Komajuro wil een band opbouwen met zijn zoon, maar als zijn huidige minnares Sumiko (Machiko Kyo), een actrice in het gezelschap, achter het geheim komt, raakt alles in de war. Ze probeert via een jonge actrice, Kayo, wraak te nemen, wat leidt tot conflicten, verdriet en uiteindelijk berusting.
Levendige kleuren
In tegenstelling tot de zwart-witversie uit 1934 is deze remake in levendige kleuren opgenomen door cameraman Kazuo Miyagawa. Het kleurgebruik is meesterlijk, met rode lantaarns, regenachtige kusten en minimalistische interieurs die visueel rust brengen en tegelijkertijd emotionele spanning oproepen.
Hoewel beide films hetzelfde basisverhaal vertellen, een toneelleider die zijn zoon in het geheim bezoekt en verwikkeld raakt in persoonlijke conflicten, voelt de versie uit 1959 rijker aan sfeer, kleur en detail. Ozu benut hier ten volle de mogelijkheden van kleur en geluid, zonder zijn karakteristieke kalme vertelstijl op te geven.
Stijl en visie geëvolueerd
Omdat Ozu zijn eigen stomme film 25 jaar later herinterpreteert, laat hij zien hoe zijn stijl en visie zijn geëvolueerd. Het is een zeldzaam voorbeeld van een regisseur die een eigen werk hermaakt om er iets nieuws en rijkers van te maken.
In een interview, toen hem werd gevraagd waarom hij juist die film had hermaakt, legde Ozu uit dat hij wilde proberen om een ouderwets verhaal in een moderne setting te plaatsen, om te zien of zijn 'Shakespeariaanse' verhaal over familiebanden en verleiding nog steeds krachtig was.
Wereldwijd geliefd
Gezien het feit dat de film wereldwijd geliefd en hoog gewaardeerd is, lijkt zijn experiment geslaagd. Floating Weeds wordt vaak genoemd in lijsten van de beste films ooit gemaakt, en wordt door regisseurs als Martin Scorsese en Wim Wenders bewonderd om zijn emotionele diepgang en technische perfectie.
Wil je Floating Weeds zien? Je kunt de film op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kunt het wel kopen op dvd.
