Toen Jaws in 1975 in de bioscoop verscheen, stond de filmwereld op z'n kop. Regisseur Steven Spielberg zette met zijn spannende haaienfilm een nieuwe standaard voor blockbusters, en het publiek stroomde massaal naar de zalen. De film bracht wereldwijd meer dan $470 miljoen op, tegenover een bescheiden budget van $9 miljoen.

Met die opbrengst werd Jaws de eerste zomerblockbuster ooit, en zelfs de best verdienende film tot dan toe. De indrukwekkende spanningsopbouw, iconische muziek van John Williams en sterke acteerprestaties van onder andere Roy Scheider en Richard Dreyfuss maakten het een instant klassieker.

Vervolg
Toch kon het succes niet zonder gevolgen blijven. In 1978 verscheen Jaws 2, een vervolg dat vooral meer van hetzelfde probeerde te bieden, maar de subtiliteit van het origineel miste. De haai was nu veel vaker en duidelijker in beeld, wat de spanning juist tenietdeed.

Hoewel Jaws 2 commercieel redelijk succesvol was, voelde het aan als een herhalingsoefening. Het publiek kreeg meer actie, maar minder karakterontwikkeling en mysterie. Daarmee verdween veel van wat de eerste film juist zo bijzonder maakte.

Derde deel
In 1983 werd het nog bonter met Jaws 3-D, een gimmicky poging om de reeks nieuw leven in te blazen. De film speelde zich af in een zeepark en gebruikte 3D-effecten die destijds als vernieuwend golden, maar inmiddels vooral lachwekkend zijn.


De genadeklap kwam met Jaws: The Revenge in 1987. Deze vierde film was een bizarre mix van familiedrama, wraakmotieven en een haai die zogenaamd specifieke mensen achtervolgt. Het verhaal was niet alleen ongeloofwaardig; het was ronduit absurd.

Blijvende reputatie
Ondanks de magere opvolgers blijft Jaws een monument binnen de filmgeschiedenis. Spielberg's regie, het slimme gebruik van suspense en het feit dat de haai lange tijd onzichtbaar bleef door technische problemen, zorgden juist voor meer angst en impact.