In 1997 kwam de Oostenrijkse psychologische thriller Funny Games uit, geschreven en geregisseerd door Michael Haneke. Tien jaar later maakte Haneke een vrijwel identieke Engelstalige remake van de film met Funny Games U.S.
Beide films zijn zo verontrustend dat je ze slechts één keer wil zien. Vooral de originele film zorgde voor schokkende reacties. Funny Games draait om twee jonge mannen die een gezin gijzelen in hun vakantiehuis en hen onderwerpen aan een reeks sadistische spelletjes, om ze dan te vermoorden.
Hoofdrollen
De hoofdrollen in de oorspronkelijke versie worden gespeeld door Susanne Lothar, Ulrich Mühe en Arno Frisch. In de remake zijn Naomi Watts, Tim Roth en Michael Pitt te zien in de hoofdrollen.
De originele Funny Games werd geselecteerd voor het filmfestival van Cannes in 1997, waar het zowel onder critici als het publiek voor controverse zorgde vanwege de expliciete weergave van geweld en marteling. Ongeveer een derde van het publiek verliet de zaal tijdens de vertoning.
Vierde wand doorbreken
De oorspronkelijke film is dan ook berucht om zijn intense spanning, emotionele afstandelijkheid en kritiek op het geweld in entertainment. In plaats van het publiek een gevoel van voldoening te geven, confronteert Funny Games kijkers met hun eigen consumptie van geweld op het scherm.
Het doorbreken van de vierde wand, het ontbreken van traditionele verhaalelementen zoals heldendaden en de manipulatie van verwachtingen maken Funny Games tot een verontrustende, zelfbewuste ervaring. Als je deze film de eerste keer doorkomt, begin je je eigen gezond verstand in twijfel te trekken vanwege deze geest-verdraaiende ervaring.
Brute moordscènes
De film gebruikt niet veel schokkend en overdreven geweld, maar toont de moordscènes op een brute, realistische wijze. En als dat je nog niet doet besluiten om hem nooit meer opnieuw te willen zien, wacht dan maar tot de hoofdpersonages je rechtstreeks aanspreken en je vanbinnen vullen met een flinke portie schuldgevoelens.
Funny Games werd door sommigen geprezen als een scherpzinnige en confronterende kritiek op de consumptie van geweld in de media, terwijl anderen het juist veroordeelden als sadistisch en onnodig provocerend. Haneke's doel was echter niet om geweld te verheerlijken, maar om het publiek bewust te maken van hun rol als toeschouwer, een boodschap die niet bij iedereen in goede aarde viel.
In de Verenigde Staten
Haneke wilde oorspronkelijk een film maken die zich afspeelde in de Verenigde Staten, omdat hij de Amerikaanse cultuur van mediageweld en consumptie wilde bekritiseren. Om praktische en financiële redenen moest hij de setting echter verplaatsen naar Oostenrijk.
Tien jaar later kreeg Haneke de kans om zijn oorspronkelijke visie uit te voeren met een vrijwel shot-voor-shot Engelstalige remake die zich wel in Amerika afspeelt. Funny Games U.S. kreeg in tegenstelling tot de originele film gemengde recensies en was een commerciële flop.
Kijken?
Wil je Funny Games zien? Zowel de oorspronkelijke film als de remake kun je op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kunt ze wel kopen op dvd.
Beide films zijn zo verontrustend dat je ze slechts één keer wil zien. Vooral de originele film zorgde voor schokkende reacties. Funny Games draait om twee jonge mannen die een gezin gijzelen in hun vakantiehuis en hen onderwerpen aan een reeks sadistische spelletjes, om ze dan te vermoorden.
Hoofdrollen
De hoofdrollen in de oorspronkelijke versie worden gespeeld door Susanne Lothar, Ulrich Mühe en Arno Frisch. In de remake zijn Naomi Watts, Tim Roth en Michael Pitt te zien in de hoofdrollen.
De originele Funny Games werd geselecteerd voor het filmfestival van Cannes in 1997, waar het zowel onder critici als het publiek voor controverse zorgde vanwege de expliciete weergave van geweld en marteling. Ongeveer een derde van het publiek verliet de zaal tijdens de vertoning.
Vierde wand doorbreken
De oorspronkelijke film is dan ook berucht om zijn intense spanning, emotionele afstandelijkheid en kritiek op het geweld in entertainment. In plaats van het publiek een gevoel van voldoening te geven, confronteert Funny Games kijkers met hun eigen consumptie van geweld op het scherm.
Het doorbreken van de vierde wand, het ontbreken van traditionele verhaalelementen zoals heldendaden en de manipulatie van verwachtingen maken Funny Games tot een verontrustende, zelfbewuste ervaring. Als je deze film de eerste keer doorkomt, begin je je eigen gezond verstand in twijfel te trekken vanwege deze geest-verdraaiende ervaring.
Brute moordscènes
De film gebruikt niet veel schokkend en overdreven geweld, maar toont de moordscènes op een brute, realistische wijze. En als dat je nog niet doet besluiten om hem nooit meer opnieuw te willen zien, wacht dan maar tot de hoofdpersonages je rechtstreeks aanspreken en je vanbinnen vullen met een flinke portie schuldgevoelens.
Funny Games werd door sommigen geprezen als een scherpzinnige en confronterende kritiek op de consumptie van geweld in de media, terwijl anderen het juist veroordeelden als sadistisch en onnodig provocerend. Haneke's doel was echter niet om geweld te verheerlijken, maar om het publiek bewust te maken van hun rol als toeschouwer, een boodschap die niet bij iedereen in goede aarde viel.
In de Verenigde Staten
Haneke wilde oorspronkelijk een film maken die zich afspeelde in de Verenigde Staten, omdat hij de Amerikaanse cultuur van mediageweld en consumptie wilde bekritiseren. Om praktische en financiële redenen moest hij de setting echter verplaatsen naar Oostenrijk.
Tien jaar later kreeg Haneke de kans om zijn oorspronkelijke visie uit te voeren met een vrijwel shot-voor-shot Engelstalige remake die zich wel in Amerika afspeelt. Funny Games U.S. kreeg in tegenstelling tot de originele film gemengde recensies en was een commerciële flop.
Kijken?
Wil je Funny Games zien? Zowel de oorspronkelijke film als de remake kun je op dit moment niet vinden op de verschillende streamingdiensten in Nederland, maar je kunt ze wel kopen op dvd.
