In de filmwereld zijn er van die acteerprestaties die zo krachtig zijn, dat ze onmiddellijk de geschiedenisboeken ingaan. Ze zijn verbluffend goed. Zo goed dat niemand het effect ervan kan ontkennen. Eva Green heeft er zelf een paar op haar naam staan, maar volgens haar is er één moment dat daar bovenuit stijgt, een moment dat verder ging dan 'goed' en ronduit 'geniaal' werd.

'Geniaal' is ook het perfecte woord voor zoiets. Elke acteur streeft er immers naar om volledig op te gaan in een rol. Het publiek wil niet geconfronteerd worden met de bekende naam van de acteur; het wil ondergedompeld worden in het verhaal, in de wereld van de film. Alles buiten die wereld moet verdwijnen. Het doel is een volledige transformatie, een kameleon worden die zichzelf volledig loslaat.

Iconische prestatie
Maar het vermogen om dat te doen, en dat ook nog eens op een overtuigende manier, is betoverend. Zeker als een rol compleet buiten het menselijke of buiten het karakter van de acteur zelf valt. Het vermogen om één identiteit af te werpen en een totaal andere aan te nemen is zowel verbijsterend als een teken van puur acteertalent.

Voor Green kwam het meest indrukwekkende moment dat ze ooit heeft meegemaakt in de vorm van zo'n iconische prestatie. "The Shining", zei ze. "Ik was natuurlijk doodsbang toen ik hem voor het eerst zag."

Horrorklassieker
Net als bij velen was haar eerste reactie op Stanley Kubricks horrorklassieker pure angst, maar naarmate ze de film vaker zag, begon ze steeds meer oog te krijgen voor de subtiliteit en het meesterschap, vooral bij de hoofdrolspeler.


"Door hem keer op keer te zien, Nicholson is zo hilarisch in zijn waanzin", zei ze, terwijl ze de specifieke manier benoemde waarop Jack Nicholson de rol van Jack Torrance speelt, de conciërge die in de isolatie van het Overlook Hotel langzaam zijn verstand verliest.

Wenkbrauwen
Het is een pure horrorvertolking waarin Torrance uiteindelijk moordlustig wordt tegenover zijn eigen gezin, maar Nicholson maakt er méér van. Er zit een duivelse charme in het personage. En ook momenten van duistere humor, zichtbaar in de kleinste trekken van zijn gezicht.


Voor Green zit het allemaal in de wenkbrauwen. Ze zegt dat het draait om "zijn spel met wenkbrauwen en grimas dat hij volledig omarmt." Ze wijt het ook aan de complete waanzin van het personage, en voegt toe: "Zijn euforie zorgde er uiteindelijk voor dat ik echt moest lachen."

Perfect in deze rol
Natuurlijk zit dat deels al in de originele roman van Stephen King, waarin Torrance wordt neergezet als een verwrongen, manisch figuur met een onderliggende charme. Maar wie de film heeft gezien, weet hoe griezelig perfect Nicholson is in deze rol.


Het is de optelsom van alles: zijn enge glimlach, zijn zware maar expressieve wenkbrauwen die tot in het extreme omhoog krullen, of gewoon hoe hij volledig verdwijnt in het personage terwijl dat steeds verder afglijdt, en ondertussen toch genoeg nuchterheid behoudt om hier en daar een vleugje humor mee te geven die het publiek volledig overrompelt.

Geniaal
Het is een echte horrorfilm, maar Nicholson speelt de rol niet als een klassieke horrorfiguur. In plaats daarvan houdt hij zoveel tegelijk in de lucht en juist dat is wat Green zo overdonderde. Ze concludeerde: "Zijn komische genialiteit in de film is ronduit geniaal."


Wil je The Shining zien? Je kunt de film bekijken op Prime Video en je kunt het ook huren en kopen op Pathé Thuis.