Je zou denken dat iemand zo beroemd als Clint Eastwood - een productieve acteur, regisseur en viervoudig Oscarwinnaar - genoeg verhalen in petto zou hebben die geschikt zijn voor een biopic, maar hijzelf is er niet van overtuigd dat er één de moeite waard zou zijn om te bekijken, behalve misschien één.
Eerlijk gezegd is het niet zeker of Eastwood dat ook echt meent. Misschien probeert hij gewoon een zekere bescheidenheid uit te stralen, want als er iemand in Hollywood is met een verhaal om te vertellen, dan is het wel de 95-jarige man die nog steeds films maakt.
Spaghettiwestern-trend
Zijn carrière begon in de jaren vijftig met enkele tv-rollen, vooral zijn verschijning in de westernserie Rawhide blijft iconisch, waarna Eastwood al snel doorbrak op het grote scherm met Sergio Leone's Dollars-trilogie.
Die trilogie veranderde de spelregels en trapte de hele spaghettiwestern-trend af. Ze waren duisterder, rauwer en totaal anders dan de glanzende cowboyfilms die eraan voorafgingen. De mannen waren gehavend, meer antiheld dan held, en niemand wachtte nog op een keurig Hollywood-einde. Eastwood zette destijds de toon en al snel kreeg hij zelf zin om achter de camera te staan. In 1971 was het zover met Play Misty For Me.
Gaat nog steeds door
Hoewel Eastwood zichzelf nog steeds vooral als acteur beschouwt, is hij veel productiever geworden als regisseur, zonder ooit echt gas terug te nemen of een pauze in te lassen. Hij moet uitgeput zijn. Toch gaat hij op 95-jarige leeftijd nog steeds door, met zijn meest recente film Juror #2 (2024).
Veel mensen denken dat dit misschien wel zijn laatste film is, gezien zijn leeftijd, maar je kunt nooit zeker zijn met iemand als Eastwood. Met een carrière vol Oscarwinnende films en zelfs een periode als onpartijdige burgemeester van Carmel-by-the-Sea in Californië, lijkt het erop dat Eastwood meer dan genoeg levensverhalen heeft.
Niets in mijn leven
Maar toen hem gevraagd werd welk deel van zijn leven het meest geschikt zou zijn voor een biopic, antwoordde hij eerlijk: "Er is niets in mijn leven." De biopic is een van Hollywoods meest geliefde genres, steeds vaker gezien als een zekere weg naar winst en vaak ook naar die felbegeerde Oscarnominaties.
Eastwood heeft er zelf meerdere geregisseerd, waaronder Sully, met Tom Hanks als Chesley Sullenberger, de piloot die een noodlanding maakte op de Hudsonrivier. Maar over zichzelf ziet Eastwood er gewoon geen gemaakt worden.
Eén moment
Toch, toen hem gevraagd werd om één moment te kiezen dat eventueel als basis voor een biopic zou kunnen dienen, wees Eastwood een gebeurtenis aan die zijn leven bijna had beëindigd. Misschien had hij anders nooit de kans gehad om een Hollywoodicoon te worden.
"Ik ben ooit als passagier met een vliegtuig in de oceaan bij Noord-Californië gestort toen ik 21 was. Het was een militair vliegtuig, maar ik zat er als passagier in, en dat was een klein verhaal dat nogal... hectisch was. Want als je 21 bent, denk je: 'Dit is mijn einde, dit is mijn dood, en ik ben net 21 geworden.'"
Eerlijk gezegd is het niet zeker of Eastwood dat ook echt meent. Misschien probeert hij gewoon een zekere bescheidenheid uit te stralen, want als er iemand in Hollywood is met een verhaal om te vertellen, dan is het wel de 95-jarige man die nog steeds films maakt.
Spaghettiwestern-trend
Zijn carrière begon in de jaren vijftig met enkele tv-rollen, vooral zijn verschijning in de westernserie Rawhide blijft iconisch, waarna Eastwood al snel doorbrak op het grote scherm met Sergio Leone's Dollars-trilogie.
Die trilogie veranderde de spelregels en trapte de hele spaghettiwestern-trend af. Ze waren duisterder, rauwer en totaal anders dan de glanzende cowboyfilms die eraan voorafgingen. De mannen waren gehavend, meer antiheld dan held, en niemand wachtte nog op een keurig Hollywood-einde. Eastwood zette destijds de toon en al snel kreeg hij zelf zin om achter de camera te staan. In 1971 was het zover met Play Misty For Me.
Gaat nog steeds door
Hoewel Eastwood zichzelf nog steeds vooral als acteur beschouwt, is hij veel productiever geworden als regisseur, zonder ooit echt gas terug te nemen of een pauze in te lassen. Hij moet uitgeput zijn. Toch gaat hij op 95-jarige leeftijd nog steeds door, met zijn meest recente film Juror #2 (2024).
Veel mensen denken dat dit misschien wel zijn laatste film is, gezien zijn leeftijd, maar je kunt nooit zeker zijn met iemand als Eastwood. Met een carrière vol Oscarwinnende films en zelfs een periode als onpartijdige burgemeester van Carmel-by-the-Sea in Californië, lijkt het erop dat Eastwood meer dan genoeg levensverhalen heeft.
Niets in mijn leven
Maar toen hem gevraagd werd welk deel van zijn leven het meest geschikt zou zijn voor een biopic, antwoordde hij eerlijk: "Er is niets in mijn leven." De biopic is een van Hollywoods meest geliefde genres, steeds vaker gezien als een zekere weg naar winst en vaak ook naar die felbegeerde Oscarnominaties.
Eastwood heeft er zelf meerdere geregisseerd, waaronder Sully, met Tom Hanks als Chesley Sullenberger, de piloot die een noodlanding maakte op de Hudsonrivier. Maar over zichzelf ziet Eastwood er gewoon geen gemaakt worden.
Eén moment
Toch, toen hem gevraagd werd om één moment te kiezen dat eventueel als basis voor een biopic zou kunnen dienen, wees Eastwood een gebeurtenis aan die zijn leven bijna had beëindigd. Misschien had hij anders nooit de kans gehad om een Hollywoodicoon te worden.
"Ik ben ooit als passagier met een vliegtuig in de oceaan bij Noord-Californië gestort toen ik 21 was. Het was een militair vliegtuig, maar ik zat er als passagier in, en dat was een klein verhaal dat nogal... hectisch was. Want als je 21 bent, denk je: 'Dit is mijn einde, dit is mijn dood, en ik ben net 21 geworden.'"
