Stephen King staat bekend als de ongekroonde koning van de Amerikaanse horror, maar zijn liefde voor het genre reikt veel verder dan Maine alleen. De schrijver laat zich graag inspireren door internationale klassiekers, waaronder een aantal Britse horrorfilms die volgens hem tot het allerbeste behoren.

Hoewel Kings bekendste verhalen zich vaak afspelen in de Verenigde Staten, heeft hij altijd oog gehad voor de subtielere benadering van horror uit het Verenigd Koninkrijk. Britse films blinken volgens hem uit in sfeer en dreiging, zonder expliciet geweld, iets wat perfect aansluit bij zijn eigen vertelstijl.

Eerste aanrader
Een van Kings absolute favorieten is Night of the Demon uit 1957, geregisseerd door Jacques Tourneur. De film is gebaseerd op een verhaal van M.R. James en bouwt spanning op via suggestie en atmosfeer. King prees vooral de ingetogen aanpak en de langzaam escalerende dreiging.

De film was bij release geen groot commercieel succes, maar groeide uit tot een invloedrijke klassieker binnen het horrorgenre. Met Dana Andrews in de hoofdrol en een beklemmend Londen als decor geldt Night of the Demon inmiddels als een blauwdruk voor psychologische horror.

Andere favoriet
Kings tweede keuze is Village of the Damned uit 1960, een zwart-witverfilming van John Wyndhams roman The Midwich Cuckoos. De film, geregisseerd door Wolf Rilla, draait om mysterieuze kinderen met bovennatuurlijke krachten en een ijzige uitstraling.


Het is moeilijk om geen parallellen te zien met Kings eigen werk, zoals Children of the Corn. Met George Sanders als schoolmeester wist de film een onheilspellende sfeer te creëren die decennia later nog steeds indruk maakt op horrorliefhebbers wereldwijd.

Mooie woorden
Beide films behoren tot de kroonjuwelen van de Britse horrortraditie en tonen aan dat subtiliteit vaak effectiever is dan spektakel. Dat Stephen King ze omschrijft met "veel beter wordt het niet" onderstreept hun blijvende invloed op het genre.