David Fincher zijn film Fight Club uit 1999 was gebaseerd op de roman van Chuck Palahniuk uit 1996 en blijft een titel die door veel mensen niet wordt begrepen. Toch was deze enorm succesvol.
Rond de eeuwwisseling hadden beiden een behoorlijke impact op de popcultuur. Het is dan ook geen verrassing dat er twee vervolgen zijn geschreven door Palahniuk zelf, hoewel in ongebruikelijke vorm, namelijk stripboeken.
Van de hak op de tak
Fight Club 2 speelt zich 10 jaar na de originele gebeurtenissen af en bestaat uit 10 losse delen. Fight Club 3, van hetzelfde creatieve team, gaat wéér een jaar daarna verder. Hierin staat Marla (Helena Bonham-Carter) op het punt om te bevallen van de zoon van Tyler (Brad Pitt), ondanks dat ze inmiddels getrouwd is met het personage van Edward Norton.
Volgens fans slaat Palahniuk al vrij snel de plank volledig mis met deze wirwar van verhaallijnen en had dit nooit kunnen slagen als film van 2 uur. Wellicht als serie, maar dat vereist een waanzinnig creatief scenario.
Visie van de regisseur
Fight Club is een van die weinige uitzonderingen waarbij de verfilming beter wordt geacht dan het boek en Fincher het bronmateriaal haast beter leek te begrijpen dan Palahniuk. Het is dan misschien ook maar beter dat het bewerken van bovenstaande strips nooit is gebeurd.
Rond de eeuwwisseling hadden beiden een behoorlijke impact op de popcultuur. Het is dan ook geen verrassing dat er twee vervolgen zijn geschreven door Palahniuk zelf, hoewel in ongebruikelijke vorm, namelijk stripboeken.
Van de hak op de tak
Fight Club 2 speelt zich 10 jaar na de originele gebeurtenissen af en bestaat uit 10 losse delen. Fight Club 3, van hetzelfde creatieve team, gaat wéér een jaar daarna verder. Hierin staat Marla (Helena Bonham-Carter) op het punt om te bevallen van de zoon van Tyler (Brad Pitt), ondanks dat ze inmiddels getrouwd is met het personage van Edward Norton.
Volgens fans slaat Palahniuk al vrij snel de plank volledig mis met deze wirwar van verhaallijnen en had dit nooit kunnen slagen als film van 2 uur. Wellicht als serie, maar dat vereist een waanzinnig creatief scenario.
Visie van de regisseur
Fight Club is een van die weinige uitzonderingen waarbij de verfilming beter wordt geacht dan het boek en Fincher het bronmateriaal haast beter leek te begrijpen dan Palahniuk. Het is dan misschien ook maar beter dat het bewerken van bovenstaande strips nooit is gebeurd.
