Filmtotaal Recensie
Regie: Anthony Russo, Joe Russo | Cast: Owen Wilson (Randy Dupree), Matt Dillon (Carl Peterson), Kate Hudson (Molly Peterson), Michael Douglas (Mr. Thompson), e.a. | Speelduur: 108 minuten | Jaar: 2006
Niets wordt zó onderschat als komedie, roepen acteurs altijd in interviews. Alles draait om timing en dan nog is het altijd maar afwachten of de film op de lachspieren van het publiek werkt of dat er pijnlijke stiltes vallen. Humor is persoonlijker dan welk genre dan ook. Het is dan ook jammer om te moeten concluderen dat cineasten deze spannende uitdaging niet meer aangaan, maar tegenwoordig kiezen voor het veilige, beproefde recept.
In hun wanhopige zoektocht naar een sterke grap, worden ook de filmmakers van You, Me and Dupree in de valstrikken van het genre gelokt. Ze wringen de humor uit één lollig basisconcept: een pasgetrouwd stel wordt opgescheept met een vriend van de bruidegom die een dak boven zijn hoofd zoekt. Deze Randy Dupree is niet alleen een irritatiefactor voor het kersverse echtpaar, maar ook voor het bioscooppubliek, want de quasi-nonchalance en snerpende stem van vertolker Owen Wilson beginnen na een hele rits soortgelijke komedies een beetje de keel uit te hangen. Hoe Dupree nu precies in elkaar steekt blijft lange tijd onduidelijk: is hij een groot kind, een plaaggeest, een gefrustreerde ziel of gewoonweg een psychopaat? We betrappen hem zowel op masturbatie bij de aanwezige pornocollectie als op het grienen bij klassieke Audrey Hepburn-films als Roman Holiday. Maar er zijn meer obstakels voor Molly en Carl (Kate Hudson en Matt Dillon) dan Dupree, want ze krijgen de gebruikelijke relatieproblemen die volgens de Hollywoodwetten na een huwelijk steevast ontstaan.
