Frank heeft een lage dunk van zichzelf en kampt tevens met een aantal andere problemen. Hij wil dit te lijf gaan door te proberen de ultieme test te doorstaan. Hij wil een poging gaan wagen om Het Kanaal over te zwemmen.
Regie: Gaby Dellal | Cast: Peter Mullan (Frank), Brenda Blethyn (Joan), Jamie Sives (Rob), Billy Boyd (Danny) e.a. | Speelduur: 98 minuten
In 1995 vatte een aantal filmmakers het plan op om de cinema zuiveren, waarbij ze de Dogme 95 doctrine bedachten. Eén van de regels die zij zichzelf oplegden, was dat ze geen genrefilms zouden maken. Vervolgens maakten zij films die slechts als drama gecategoriseerd kunnen worden. Maar drama is eigenlijk net zo goed een genre, met zijn eigen vormen, stijlen en clichés, dat zijn eigen verwachtingspatronen creëert. En net als bij andere genres kan een dramafilm die zulke gebaande paden volgt, nog steeds een prima film zijn. Zolang die paden maar op een goede manier betreden worden. Dat laatste is het geval bij On a Clear Day, het soort dramafilm dat bedoeld is om mensen te inspireren en met een goed gevoel de bioscoop te doen verlaten.
Na vijfendertig jaar trouwe dienst in een scheepsbouwfabriek in Glasglow wordt de 55-jarige Frank ontslagen. In eerste instantie weet hij niet hoe hij hiermee moet omgaan: hij heeft nog nooit zonder werk gezeten. Tegelijkertijd wordt hij meer dan ooit geconfronteerd met de al jarenlang zeer moeizame relatie met zijn zoon, die van hem vervreemd raakte nadat zijn broertje in zee verdronk. Frank stort behoorlijk in en krijgt op een gegeven moment zelfs een paniekaanval. Ondertussen probeert zijn vrouw Joan, zonder dat hij het weet, buschauffeur te worden.
