Filmtotaal Recensie
Regie: John Cameron Mitchell | Cast: Soon-Yin Lee (Sofia), Paul Dawson (James), Lindsay Beamish (Severin), PJ DeBoy (Jamie), Raphael Barker (Rob) e.a. | Speelduur: 101 minuten | Jaar: 2006
Van alle films die direct of indirect over 9/11 gaan heeft Shortbus zonder enige twijfel het origineelste begin. In de eerste tien minuten worden we geconfronteerd met (of getrakteerd op, zo je wilt) een reeks uiterst expliciete maar weinig opwindende hardcore seksscènes, die zich gelijktijdig afspelen in Manhattan. Een SM-meesteres geeft haar klant, een verwend rijkeluiszoontje, er goed van langs terwijl elders een jong echtpaar er op los neukt en weer een eind verderop een jongen een digitale camera richt op zijn poging om zichzelf te pijpen. In die beginscènes vliegen de pikken, kutten en klodders sperma door het beeld. De rest van de film is iets minder expliciet, maar de seksperikelen blijven de subtielere ondertonen in deze onevenwichtige film overheersen.
Dat al die pornografie niet opwindt komt vooral doordat er een sluier van treurigheid rond de seks hangt. Shortbus schotelt ons een verzameling jonge mensen voor die zich in de turbulente wereld van na 9/11, hoewel dat er niet bij wordt gezegd verloren voelen en zichzelf ietwat wanhopig proberen terug te vinden door middel van hun seksuele escapades. De SM-meesteres, Severin, is ondanks haar sardonische manier van doen op zoek naar tederheid en een gewoon leven. De vrouwelijke helft van het echtpaar, Sofia, is een sekstherapeute die nog nooit een orgasme heeft gehad. En James, de zelfpijper, zondert zich steeds meer af van zijn behaagzieke vriendje Jamie en kan zijn droefheid maar niet van zich afschudden. De hoofdpersonages komen elkaar allemaal tegen in de New Yorkse nachtclub Shortbus, waar iedereen alles met elkaar mag doen onder toeziend oog van een travestiet met ouderwetse valsenichten-oneliners.
