Filmtotaal Recensie
Regie: Andrew Stanton | Cast (stemmen): Ben Burtt (robotgeluiden Wall-E/M-O) Elissa Knight (EVE), Jeff Garlin (Captain) e.a. | Speelduur: 98 minuten | Jaar: 2008
Vorig jaar legde Pixar met Ratatouille de lat voor 3D-animatiefilms met succes hoger wat betreft inhoud én uiterlijk. Met Wall-E verhoogt de studio deze lat ook dit jaar en doet dat ditmaal onder de bezielende regie van Andrew Stanton (Finding Nemo). In zijn ode aan het sciencefictionfilmgenre laat Stanton de kijker geheel nieuwe doch heel bekende werelden ontdekken én herkennen. Ondertussen geeft Wall-E op een luchtige manier scherpe kritiek op bepaalde aspecten van de moderne westerse, met name Amerikaanse, levensstijl. De driedimensionale animaties waarmee dat gedaan wordt, doen eerdere prestaties op dit gebied verbleken, zoals we inmiddels van Pixar gewend zijn.
Titelheld Wall-E (Waste Allocation Load Lifter Earth-class) is een kleine afvalverwerkingsrobot in de verre toekomst. Zevenhonderd jaar eerder verliet de mens de aarde, die onleefbaar was geworden door het afval dat al het leven onmogelijk maakte. Wall-E bleef destijds achter en is sindsdien puin blijven ruimen. Hij overleefde dankzij de muziek van de musical Hello, Dolly, door zijn vriendschap met een kakkerlak, zijn verzamelhobby en zijn vermogen tot zelfreparatie. Wall-Es dagelijkse leventje krijgt ruimschoots aandacht in de woordeloze eerste twintig minuten van de film. Gedurende deze introductie zijn woorden volstrekt overbodig dankzij de aandacht voor bijzondere details, de prachtige animatie van de desolate, woestijnachtige wereld en door de vele visuele grappen.
