Volgens mij heb ik deze film al bijna tien keer gezien, maar gister had ik weer zin om de dvd uit de kast te trekken. Voor mij blijft dit toch een geweldige film en is het elke keer weer genieten. En ondanks dat ik gister een paar mindere puntjes heb ontdekt die ik eerst wat minder zag, blijft Cruel Intentions op een dikke acht sterren staan.
De openingsscéne is al geweldig, met het nummer Every You, Every Me van Placebo. Sebastian scheurt met zijn bak over de weg en de opening van de film had niet beter gehoeven wat mij betreft. Ryan Philippe zet zijn beste prestatie neer als Sebastian en ook Sarah Michell Gellar is meesterlijk als de ''evil'' Kathryn. Wat de film - naast deze geweldige personages - voor mij zo geweldig maakt is het feit dat er constant wel iets geweldigs gebeurt. De ene memorabele quote na de andere, prachtige muziek, heerlijke sfeer en alles valt precies op de goede plek. Ik heb ook wel kunnen lachen om ''The Gregster''!, o wat fout, maar tegelijkertijd geweldig Die grootspraak van hem; What am I? Grandma with the birthday present. Suck it ya dumb bitch! En dan die vrienden die bij hem op bed zitten, heerlijk. Selma Blair is ook briljant als een oliedom figuur, vooral de scéne dat Sebastian haar van bed af ramt is heerlijk. Reese Witherspoon doet het goed, maar was toch de minste van de hoofdrolspelers wat mij betreft. Ik had het niet erg gevonden als er een andere gecast was voor die rol, want ze vult haar personage niet echt bijzonder in. Wel leuk, dat zeker.
Voor de rest vermaak het verhaal echt geweldig. Het spelletje tussen Sebastian en Kathryn begint vooral vermakelijk, maar neemt al snel een andere wending en voelt na een tijdje toch wel beklemmend aan. De ''luchtige'' situaties waar de twee in verkeren worden steeds minder vrolijk en het is alleen nog maar wachten wanneer één van de twee in een diep dal valt. En dat gebeurt dan ook, waneer Sebastian dood gaat. En dat terwijl je net denkt dat alles weer de goede kant op gaat, erg goed gedaan. Het pakte mij in ieder geval wel. Wat daarna volgt, is echt een magistraal mooie scéne, wanneer Bittersweet Symphony van The Verve word opgezet. Overal kippenvel en dit bleef bij de aftiteling ook nog wel even zo. Ik heb weer genoten in ieder geval, van deze prachtige film.
Er zijn er dus 3 delen van. Groote fout weer. Het eerste deel was al een remake van een spaanse film. Maar toch viel ie niet tegen, want ik heb nog niet de kans gehad om de spaanse versie te bekijken. Dus deze stelde me wel tevreden. En dan maak je ook nog twee sequels met steeds veel oninteressante acteurs. Stomme actie. Laat het gewoon bij een deel 1. Zo verwoest je het alleen maar. Onbegrijpelijk.
Palumara
De openingsscéne is al geweldig, met het nummer Every You, Every Me van Placebo. Sebastian scheurt met zijn bak over de weg en de opening van de film had niet beter gehoeven wat mij betreft. Ryan Philippe zet zijn beste prestatie neer als Sebastian en ook Sarah Michell Gellar is meesterlijk als de ''evil'' Kathryn. Wat de film - naast deze geweldige personages - voor mij zo geweldig maakt is het feit dat er constant wel iets geweldigs gebeurt. De ene memorabele quote na de andere, prachtige muziek, heerlijke sfeer en alles valt precies op de goede plek. Ik heb ook wel kunnen lachen om ''The Gregster''!, o wat fout, maar tegelijkertijd geweldig Die grootspraak van hem; What am I? Grandma with the birthday present. Suck it ya dumb bitch! En dan die vrienden die bij hem op bed zitten, heerlijk. Selma Blair is ook briljant als een oliedom figuur, vooral de scéne dat Sebastian haar van bed af ramt is heerlijk. Reese Witherspoon doet het goed, maar was toch de minste van de hoofdrolspelers wat mij betreft. Ik had het niet erg gevonden als er een andere gecast was voor die rol, want ze vult haar personage niet echt bijzonder in. Wel leuk, dat zeker.
Voor de rest vermaak het verhaal echt geweldig. Het spelletje tussen Sebastian en Kathryn begint vooral vermakelijk, maar neemt al snel een andere wending en voelt na een tijdje toch wel beklemmend aan. De ''luchtige'' situaties waar de twee in verkeren worden steeds minder vrolijk en het is alleen nog maar wachten wanneer één van de twee in een diep dal valt. En dat gebeurt dan ook, waneer Sebastian dood gaat. En dat terwijl je net denkt dat alles weer de goede kant op gaat, erg goed gedaan. Het pakte mij in ieder geval wel. Wat daarna volgt, is echt een magistraal mooie scéne, wanneer Bittersweet Symphony van The Verve word opgezet. Overal kippenvel en dit bleef bij de aftiteling ook nog wel even zo. Ik heb weer genoten in ieder geval, van deze prachtige film.
CAGE
Er zijn er dus 3 delen van. Groote fout weer. Het eerste deel was al een remake van een spaanse film. Maar toch viel ie niet tegen, want ik heb nog niet de kans gehad om de spaanse versie te bekijken. Dus deze stelde me wel tevreden. En dan maak je ook nog twee sequels met steeds veel oninteressante acteurs. Stomme actie. Laat het gewoon bij een deel 1. Zo verwoest je het alleen maar. Onbegrijpelijk.