Armadillo (2010)

War gets under your skin

Bijzonder gefilmde, intense documentaire over een groep Deense soldaten in Afghanistan.
play

7,5 details

  • 105 Min
  • Documentaire
  • Oorlog
  • Denemarken
105 Min Denemarken

Begin 2009 wordt de jonge Deen Mads voor zes maanden uitgezonden naar kamp Armadillo in de beruchte Afghaanse provincie Helmand. Wederopbouw is de kerntaak, maar dat boeit hem niet: oorlog betekent voor Mads in de eerste plaats spanning en avontuur. Net als in de computergames die hij speelt, bevindt hij zich midden in de actie. De toenemende druk van de taliban maakt van de eindeloze patrouilles een zenuwslopende ervaring. Bovendien slagen de soldaten er niet in om het vertrouwen van de bevolking te winnen: in oorlogstijd proberen de Afghanen vooral te overleven in het grijze gebied tussen goed en kwaad. Tijdens een vuurgevecht maakt het bataljon zich schuldig aan buitensporig geweld. Beelden van de jonge militairen, high na een gewonnen confrontatie, kunnen het imago van de vredesmissie schaden. Als het thuisfront er lucht van krijgt, slaat de ontreddering in het kamp toe.

Regie
Janus Metz Pedersen
Budget
$ 1.500.000
Release
27.05.2010
Release NL
06.01.2011
Release DVD
15.03.2011

Filmtotaal Recensie

Regie: Janus Metz Pedersen | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2010

De eerste documentaire die ooit geselecteerd werd voor de Semaine de la Critique-competitie in Cannes won in 2010 meteen de hoofdprijs. Het is niet moeilijk te zien waarom. Armadillo is een intense documentaire over een eenheid Deense soldaten in Afghanistan, maar ziet eruit als een speelfilm. Geen ‘talking heads’ maar slechts observatie van de jonge soldaten die dicht op de huid worden gezeten door de camera. Zelfs tijdens de gevechtssituaties waarin ook de cameraman duidelijk levensgevaar loopt. Als de officier commandeert dat iedereen zich moet laten vallen, duikt ook het beeld naar de grond terwijl de kogels hoorbaar langs vliegen.

Een nieuw soort hd-camera's, die uitgetest moesten worden onder de erbarmelijkste veldomstandigheden, werden gebruikt voor de film en dat levert zo nu en dan ontzettend mooie en verrassend scherpe beelden op. Zeker voor een handheld, digitaal geschoten documentaire. De kwaliteit van de beelden staat in sterk contrast met de gehanteerde 'vlieg op de muur'-stijl. Het is indrukwekkend hoeveel toegang de filmmakers tot de soldaten hadden. Meteen vanaf het begin, tijdens het feest met strippers en het emotionele afscheid van de familie, registreert de camera alles. Later zijn ook de door een granaat onthoofde Talibanstrijders goed te zien, hoewel sommige van dit soort beelden met een net even wat minder geavanceerde camera zijn opgenomen.

videotrailers & clips