Filmtotaal Recensie

Regie: Béla Tarr, Ágnes Hranitzky Cast: János Derzsi (boer Ohlsdorfer), Erika Bók (Ohlsdorfers dochter), Mihály Kormos (Bernhard), e.a. | Speelduur: 146 minuten | Jaar: 2011

Béla Tarr heeft alles uit zijn carrière gehaald wat er inzat. Op tweeëntwintigjarige leeftijd presenteerde de Hongaarse filmmaker zijn eerste speelfilm. Ruim drie decennia later houdt hij het voor gezien. Het meeslepende The Turin Horse zal zijn laatste regieproject zijn. Het werk van Tarr is stevige kost. Lange filosofische shots, ruw sociaal-realisme dat schatplichtig is aan het werk van collega Andrei Tarkovsky, minimalistisch en altijd in zwart-wit. Zijn Sátántangó duurde ruim zeven uur dus ga er maar aanstaan. Zijn werk heeft als grote gemene deler een langzaam tempo met een enorme aantrekkingskracht. Tarr schonk ons een overzichtelijk oeuvre, dat een stuk minder makkelijk wegkijkt. Bij zijn laatste is het niet veel anders. Een waardiger afscheid van het filmtoneel is ondenkbaar.

Tarr had het idee voor The Turin Horse als sinds de jaren tachtig in zijn hoofd toen hij een bekend verhaal over de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche hoorde. Tijdens zijn verblijf in het Italiaanse Turijn aan het eind van de negentiende eeuw stuitte Nietzsche op een opstandig paard dat door zijn eigenaar mishandeld werd. De filosoof maakte een eind aan de wreedheden, omhelsde het edele dier en viel snikkend van verdriet flauw. De gebeurtenis zorgde voor een instorting van de grote denker en zijn aanvankelijk laatste woorden “moeder, ik ben dom”. Vervolgens leefde Nietzsche nog tien jaar door zonder ook maar een woord over zijn lippen te krijgen.

Lees verder