Filmtotaal Recensie
Regie: Daniel Algrant | Cast: Penn Badgley (Jeff Buckley), Ben Rosenfield (Tim Buckley), Imogen Poots (Allie), William Sadler (Lee Underwood), e.a. | Speelduur: 99 minuten | Jaar: 2012
Slechts één studioalbum, het alom gelauwerde Grace, leverde Jeff Buckley af voordat hij ruim zestien jaar geleden door verdrinking om het leven kwam. Sindsdien moeten zijn fans het doen met een onafgemaakt tweede album, wat demos en een zwik liveopnames. Tim Buckley, de vader van Jeff, was al evenmin een lang leven beschoren, maar hield het een stuk langer uit als muzikant. Hij maakte furore met negen studioalbums en een mix aan stijlen en invloeden. Aan zijn succes kwam halverwege de jaren zeventig van de vorige eeuw een einde toen hij de dood vond door een combinatie van drugs en alcohol. Zoon Jeff, met wie hij nauwelijks contact had, was toen acht jaar oud.
De band tussen vader en zoon Buckley staat centraal in het quasibiografische Greetings from Tim Buckley, de derde speelfilm van Daniel Algrant. We maken kennis met Jeff in de begindagen van zijn carrière. Hij kan een aardig deuntje zingen, maar is nog niet gewend aan de podia. Hij krijgt per telefoon een uitnodiging om aanwezig te zijn bij een benefietoptreden ter ere van zijn vader. Zodra Jeff de kerk in New York waar het gaat plaatsvinden binnenloopt, krijgt hij tot vervelends toe te horen hoezeer hij op zijn vader lijkt. Het is een vergelijking waar de jonge Jeff weinig mee kan. Zijn vader heeft Jeff en zijn moeder vlak na zijn geboorte verlaten. Slechts een enkele maal heeft Jeff oog in oog met zijn vermaarde vader gestaan. Hij wordt nu geacht een eerbetoon te brengen aan een man die hij amper heeft gekend, maar die door velen op een voetstuk is geplaatst.
