Filmtotaal Recensie
Regie: Gabriela Cowperthwaite | Cast: Kim Ashdow, Ken Balcomb, Samantha Berg, Dave Duffus, e.a. | Speelduur: 82 minuten | Jaar: 2012
Drie jaar geleden mochten de makers van The Cove een Oscar in ontvangst nemen voor hun schokkende documentaire. Met hun portrettering van de Japanse dolfijnenjacht en alle bloederige taferelen die dit met zich meebracht werd de consumptie van dolfijnenvlees in het Aziatische land aan de kaak gesteld. Bovendien werd in één klap afgerekend met het idyllische en romantische beeld van het dolfinarium. Flipper mocht dan de indruk wekken het enorm naar zijn zin te hebben en met alle plezier van de wereld kunstjes lijken uit te voeren, de werkelijkheid is een stuk grimmiger. De zeezoogdieren werden in een Japanse baai in het nauw gedreven en op bloederige wijze afgeslacht voor hun vlees en gevangenschap in het dolfinarium. Als je na het zien van The Cove nog niet voldoende aversie tegen dolfinaria had ontwikkeld, dan zou Blackfish wel eens de doorslag kunnen geven.
Het grote broertje van de dolfijn, de orka, heeft het minstens net zo zwaar al belandt hij nog net niet op het bord. Het voorkomen van de zwart-witte zwaardwalvis is een stuk serieuzer en dreigender dan dat van de dolfijn. Dolfijnen hebben nog de vette pech dat ze door hun mimiek en gekir altijd lijken te lachen. De orka is een gevaarlijk zeeroofdier met opmerkelijke sociale kwaliteiten. Een duiker vertelt het emotionele verhaal van de vangst van een groep jonge orka's die in het nauw gedreven werd. Hun ouders, ooms en tantes vluchtten niet, maar bleven uit solidariteit op enkele meters afstand in de buurt toen de jonge dieren gevangen werden. De kleuterorka's overleefden het niet en moesten opengesneden en opgevuld met stenen worden om vervolgens naar de zeebodem afgezonken te worden.
