Filmtotaal Recensie
Regie: Sylvain Chomet | Cast: Guillaume Gouix (Paul / Attila Marcel), Anne Le Ny (Mme Proust), Bernadette Lafont (Tante Annie), Hélène Vincent (Tante Anna), Fanny Touron (Anita) e.a.| Speelduur: 102 minuten | Jaar: 2013
Terwijl gevestigde regisseurs als Steven Spielberg, Zack Snyder en Gore Verbinski recentelijk een uitstapje maakten richting het animatiegenre, probeerden enkele animatiegrootheden de omgekeerde overstap te maken. Soms lukte dat (Brad Birds Mission: Impossible Ghost Protocol was een groot succes), een andere keer helaas niet (Andrew Stantons John Carter flopte genadeloos). Het doorgroeien van animatie naar live-action gebeurt niet alleen in Hollywood, maar ook in Europa getuige het Franse Attila Marcel, de eerste volwaardige live-actionfilm van Sylvain Chomet. In het verleden maakte hij furore met de animatiefilms Les Triplettes de Belleville en L'Illusionniste. Beide werden genomineerd voor een Oscar, wat een hele prestatie is voor Franse producties die niet al te veel het grote publiek pogen te behagen. Chomets live-actiondebuut doet qua curiositeitswaarde nauwelijks onder voor zijn animatiefilms, maar een Oscarnominatie film zit er ditmaal waarschijnlijk niet in.
Chomets animatieverleden is vooral zichtbaar in de openingsscène, waarin we het titelpersonage in de jaren zestig lopend over straat van achteren volgen, door de ogen van diens jonge zoontje in een kinderwagen. Een bijzonder knappe lange take die op visueel gebied helaas meer belooft dan in het resterende anderhalf uur wordt waargemaakt. Het is overigens niet deze Marcel op wie de film focust, maar zijn zoon Paul op volwassen leeftijd. Volwassen mag echter tussen aanhalingstekens, want hoewel hij de dertig is gepasseerd, leeft hij als een kind. Nadat hij zijn beide ouders heeft verloren op zijn tweede, is hij door de opvoeding van zijn twee immer identiek uitgedoste tantes weliswaar grootgebracht tot een getalenteerd pianist, maar ook een lege huls van een man. Paul slijt zijn dagen eenzaam op een bankje in het park of verveeld achter de piano in de dansschool van zijn tantes.
