De eerste Sinister ging over een misdaadschrijver ( Ethan Hawke ). Voor zijn nieuwe boek moest hij inspiratie opdoen en hoe kan je dat beter doen dan in een huis gaan wonen waar zich in het verleden een gruwelijk familiedrama had afgespeeld. Zoals je zou verwachten liep dit niet goed af voor hem en zijn gezin. James Ransone was als sheriff een bijfiguur in de eerste film, maar is in dit vervolg is hij ons hoofdpersonage. Na de gebeurtenissen uit Sinister probeert hij een patroon van dood en verderf te doorbreken. Dat doet hij door middel van leegstaande huizen met een grimmige geschiedenis plat te branden. Hij doet dit voordat eventuele nieuwe bewoners verstrikt raken in bovennatuurlijke zaken.
De alleenstaande moeder Courtney is met haar twee zonen verhuist naar een verlaten huis op het platteland. Het is een huis waar ooit iets verschrikkelijks is gebeurt, iets wat die plek nooit heeft verlaten. Terwijl Courtney zich verschuilt voor haar gewelddadige ex, vallen haar zonen ten prooi aan de demon van de eerste film.
Met films als Paranormal Acitvity, Insidious en The Conjuring haalt Blumhouse Pictures heel wat geld binnen. Allemaal films die gemaakt zijn met een zeer laag budget, maar die stuk voor stuk grote successen zijn bij zowel het publiek als bij de critici. De uit 2012 komende Sinister is ook een film die je aan dit rijtje kunt toevoegen. Net zoals bij alle succesvolle horrorfilms kon een vervolg natuurlijk niet uitblijven. Dat liet wel even op zich wachten, want de regisseur was druk bezig met andere projecten en had geen tijd voor een tweede deel. Nu na drie jaar is Sinister 2 er dan toch en eigenlijk hoop eigenlijk dat er geen derde deel op komst is.
Aan spanning heeft Sinister 2 geen gebrek, maar ik vraag mij wel af of dit de juiste spanning is. De lugubere filmpjes die al in de eerste film voorkwamen waren erg beangstigend en het zag er allemaal realistisch uit, maar Sinister 2 besluit om het allemaal nog bloederiger en nog gewelddadiger te maken. Als dit vakkundig en met meer verstand was gedaan had ik er geen bezwaar tegen gehad, maar de narigheid in de filmpjes werkt gewoon niet. De demon Bughuul was in de eerste film behoorlijk eng, maar net zoals de filmpjes werkt hij gewoon niet meer. In de eerste Sinister lieten ze Baghuul niet te vaak zien en hierdoor creëerden ze veel suspense, maar in deze film is onze griezelige demon continue in beeld. Vanaf de allereerste scène heeft onze demon een vast gezicht. Voor de kijker werkt dit niet en als er een eng moment aan zit te komen werkt dit al helemaal niet.
In tegenstelling tot Oswalt is alleenstaande moeder Courtney zich niet bewust van de geschiedenis van het huis waar zij is ingetrokken. Haar twee zoontjes zien natuurlijk wel overal geestverschijningen, die het vooral op de jonge Dylan hebben gemunt. Foy toont deze gebeurtenissen voornamelijk vanuit het perspectief van de twee broertjes. Een unieke invalshoek, want zelden laten soortgelijke films zien hoe de jonge slachtoffertjes zelf met dergelijke situaties omgaan. De twee jongens voelen de krachten van het kwaad aan zich trekken en het is duidelijk hoe moeilijk het voor hen is om daar, zonder sterke ouderfiguren, weerstand tegen te bieden. Het doet de spanning tussen de broertjes en hun moeder oplopen. Dit familiedrama wordt echter nooit zo diepgaand als in bijvoorbeeld The Babadook.
Dit vervolg op Sinister is beter dan de meeste horrorfilms die tegenwoordig uitkomen, maar het niveau van de eerste film wordt jammer genoeg nooit bereikt. Ik moet eerlijk toegeven dat het verhaal op sommige momenten spannend is, maar wat je uiteindelijk krijgt is een zeer teleurstellende finale. is hij niet (meer) en de scènes met de plaaggeest laten je nauwelijks van je stoel opveren.
En toen er ook nog eens grote hoeveelheden valse jump scares voorbij kwamen was ik er al helemaal klaar mee.
Olrik
De alleenstaande moeder Courtney is met haar twee zonen verhuist naar een verlaten huis op het platteland. Het is een huis waar ooit iets verschrikkelijks is gebeurt, iets wat die plek nooit heeft verlaten. Terwijl Courtney zich verschuilt voor haar gewelddadige ex, vallen haar zonen ten prooi aan de demon van de eerste film.
Met films als Paranormal Acitvity, Insidious en The Conjuring haalt Blumhouse Pictures heel wat geld binnen. Allemaal films die gemaakt zijn met een zeer laag budget, maar die stuk voor stuk grote successen zijn bij zowel het publiek als bij de critici. De uit 2012 komende Sinister is ook een film die je aan dit rijtje kunt toevoegen. Net zoals bij alle succesvolle horrorfilms kon een vervolg natuurlijk niet uitblijven. Dat liet wel even op zich wachten, want de regisseur was druk bezig met andere projecten en had geen tijd voor een tweede deel. Nu na drie jaar is Sinister 2 er dan toch en eigenlijk hoop eigenlijk dat er geen derde deel op komst is.
Aan spanning heeft Sinister 2 geen gebrek, maar ik vraag mij wel af of dit de juiste spanning is. De lugubere filmpjes die al in de eerste film voorkwamen waren erg beangstigend en het zag er allemaal realistisch uit, maar Sinister 2 besluit om het allemaal nog bloederiger en nog gewelddadiger te maken. Als dit vakkundig en met meer verstand was gedaan had ik er geen bezwaar tegen gehad, maar de narigheid in de filmpjes werkt gewoon niet. De demon Bughuul was in de eerste film behoorlijk eng, maar net zoals de filmpjes werkt hij gewoon niet meer. In de eerste Sinister lieten ze Baghuul niet te vaak zien en hierdoor creëerden ze veel suspense, maar in deze film is onze griezelige demon continue in beeld. Vanaf de allereerste scène heeft onze demon een vast gezicht. Voor de kijker werkt dit niet en als er een eng moment aan zit te komen werkt dit al helemaal niet.
In tegenstelling tot Oswalt is alleenstaande moeder Courtney zich niet bewust van de geschiedenis van het huis waar zij is ingetrokken. Haar twee zoontjes zien natuurlijk wel overal geestverschijningen, die het vooral op de jonge Dylan hebben gemunt. Foy toont deze gebeurtenissen voornamelijk vanuit het perspectief van de twee broertjes. Een unieke invalshoek, want zelden laten soortgelijke films zien hoe de jonge slachtoffertjes zelf met dergelijke situaties omgaan. De twee jongens voelen de krachten van het kwaad aan zich trekken en het is duidelijk hoe moeilijk het voor hen is om daar, zonder sterke ouderfiguren, weerstand tegen te bieden. Het doet de spanning tussen de broertjes en hun moeder oplopen. Dit familiedrama wordt echter nooit zo diepgaand als in bijvoorbeeld The Babadook.
Dit vervolg op Sinister is beter dan de meeste horrorfilms die tegenwoordig uitkomen, maar het niveau van de eerste film wordt jammer genoeg nooit bereikt. Ik moet eerlijk toegeven dat het verhaal op sommige momenten spannend is, maar wat je uiteindelijk krijgt is een zeer teleurstellende finale. is hij niet (meer) en de scènes met de plaaggeest laten je nauwelijks van je stoel opveren.
En toen er ook nog eens grote hoeveelheden valse jump scares voorbij kwamen was ik er al helemaal klaar mee.
3.0 / 10