Filmtotaal Recensie
Regie: Kiyoshi Kurosawa | Cast: Eri Fukatsu (Mizuki), Tadanobu Asano (Yusuke), Masao Komatsu (Shimakage-san), Yu Aoi (Tomoko), Akira Emoto (Hoshitai-san), e.a. | Speelduur: 127 minuten | Jaar: 2015
De timide pianolerares Mizuki lukt het maar niet om haar volstrekt talentloze leerlinge een eenvoudig wijsje aan te leren. Dat ligt natuurlijk niet aan het meiske zelf, maar komt volgens haar moeder volledig op het conto van Mizuki en haar onderwijsmethodiek. Bovendien is het een vrolijk stuk en brengt Mizuki het compleet verkeerd. Het lijkt wel alsof de overkritische ouder in de ziel van de pianolerares kan kijken. Eenmaal thuis wordt de tragiek van de vrouw blootgelegd. Zonder enige vorm van aankondiging, laat staan uitleg van filmmaker Kiyoshi Kurosawa, staat opeens de dode echtgenoot van de vrouw op de stoep. Tijd of ruimte voor enige vorm van verbazing is er niet. Op droge wijze verklaart Yusuke zijn absentie die drie jaar duurde, terwijl hij de zoete pasteitjes van Mizuke verorbert. Hij kwam om op zee en werd door de krabben verslonden. Mizuki is meer bezig met praktische zaken, zoals haar eis dat haar doodgewaande echtgenoot zijn schoenen uittrekt.
Over de fysieke staat van Yusuke is geen discussie mogelijk. De man is zo dood als een pier, maar lijkt nauwelijks veranderd. Hij heeft nog steeds last van wagenziekte als hij samen met zijn vrouw de bus in stapt. Hij nodigt Mizuki uit om op reis te gaan. Samen bezoeken ze de mensen die de afgelopen drie jaar van grote persoonlijke betekenis voor hem zijn geweest. Yusuke is echter geen geestverschijning, al zou je het hele verhaal wellicht af kunnen doen als de verbeelding van Mizuki. Andere mensen zien en horen hem en hij voelt dezelfde emoties als een levende mens. Zijn vrouw lijkt snel gewend aan de hereniging en slaafs volgt ze dan ook haar man terwijl hij zijn recente verleden reconstrueert. Zo bezoeken en helpen ze een krantenbezorger die treurt om zijn opgestapte vrouw en de slaapkamermuur met bloemen behangt. Een volgend bezoek brengt het stel naar een restaurant waar Yusuke keukenhulp was en dumplings in elkaar vouwt. De eigenaren treuren om een dood familielid. Een laatste tripje voert naar een klein dorpje waar Yusuke een gerespecteerd onderwijzer was.
