Filmtotaal Recensie
Regie: Hannes Holm | Cast: Rolf Lassgård (oude Ove), Bahar Pars (Parvaneh), Filip Berg (jonge Ove), Ida Engvoll (Sonja), e.a. Speelduur: 116 minuten | Jaar: 2015
Vanuit het hoge noorden bereikten de fervente lezer de afgelopen jaren voornamelijk spannende boeken. De Scandinaviërs hebben kennelijk een neus voor thrillers en mysterie. De populariteit ervan wordt steevast vertaald naar de bioscoop, waar het succes van de Zweedse en Deense thriller nog eens dunnetjes wordt overgedaan. Dat De Man die Ove Heet een bestseller is staat buiten kijf. Het is alleen dit keer geen thriller, maar een tragikomedie over een stuk chagrijn die het nodig vindt om alles en iedereen op de regeltjes te wijzen, maar tegelijkertijd een groot verdriet met zich meedraagt. De verfilming van het boek van Frederick Backman door regisseur Hannes Holm blijkt een aangename zit, wat vooral wordt veroorzaakt door de onnavolgbare vertolking van hoofdrolspeler Rolf Lassgård. Er doemen vergelijkingen op met de rollen van Jack Nicholson in As Good As it Gets en About Schmidt en met name in de aftrap de absurd-komische vignettes van Zweed Roy Andersson. Maar zodra we meer komen te weten van titelfiguur Ove slaat niet alleen de ernst maar ook het gevaar van het cliché toe.
Holm slaagt er niet in om de toon van de eerste akte zijn hele boekverfilming lang door te voeren, maar dit lijkt een bewuste keuze. Het zou wellicht ook wat saai zijn geweest om brompot Ove bijna twee uur lang door het beeld te laten lopen terwijl hij anderen wijst op hun tekortkomingen. In zijn afgesloten straat wordt niet met auto's gereden. Menselijk contact beperkt de pensionado graag tot het hoognodige. Hartelijkheid van zijn nieuwe buren, een gezinnetje met twee kids en een derde op komst, worden met argusogen aanschouwd. Hebben al deze mensen nou echt niets beters te doen dan onze Ove het leven zuur te maken? Maar de mopperpot was niet altijd zo moeilijk te versjteren. Eens was hij een enigszins timide en excentrieke jongeman die zijn toekomstige vrouw Sonja ontmoette in de trein. Ove volgde zijn overleden vader op in de fabriek die wielen voor treinen maakt. Diezelfde fabriek die hem na decennia trouwe dienst de deur wees omdat de automatisering haar intrede deed. En dan was er nog de harmonie met de buurman, die is uitgemond in een strijd maar nieuwe dimensies heeft gekregen nu deze zelfde buurman zwaar gehandicapt in een rolstoel zit.
