Filmtotaal Recensie
Regie: John R. Leonetti | Cast: Joey King (Clare Shannon), Ryan Philippe (Jonathan Shannon), Ki Hong Lee (Ryan Hui), Mitchell Slaggert (Paul Middlebrook), Shannon Purser (June Acosta), Sydney Park (Meredith McNeil), Elisabeth Röhm (Johanna Shannon), Josephine Langford (Darcie Chapman), Alexander Nunez (Tyler Manguso), Daniela Barbosa (Lola Sanchez), Kevin Hanchard (Carl Morris), Sherilyn Fenn (Mrs. Deluca), Raegan Revord (Young Clare), Alice Lee (Gina), Victor Sutton (Uncle August) | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2017
Wish Upon koppelt de eeuwenoude leus 'be careful what you wish for' aan een omineuze muziekdoos die je zeven wensen geeft. Het tokkelende apparaatje doet stiekem denken aan het wonderlijke apparaat uit Cronos met het bloedrode interieur en de mysterieuze radertjes. Het roept Death Note-achtige taferelen op met oosterse demonen en scholieren die dood gewenst worden. Regisseur Leonetti (Annabelle) kan misschien inspiratie jatten als de beste, bioscoopbezoeker de stuipen op het lijf jagen heeft hij wat moeite mee.
Verbazingwekkend genoeg heeft Wish Upon in Nederland een 16-jaar-en-ouder-stickertje gekregen. Toegegeven, er is een aardig opgebouwde scene met een voedselrestenvermaler waardoor je eventjes je gezicht vertrekt. Helaas wordt elk 'spannend' moment direct verpest met een bijna knappe anticlimax. Geen glorieuze bloedfonteinen of psychologisch gegruwel, maar acteurs die zich dood veinzen in ongemakkelijke poses. Ook wanneer Leonetti de immer populaire jumpscare uit zijn wapenarsenaal tovert, wordt er allerlei potentie verbrast. Wanneer er een huisdier overleden is, richt hij de camera maar al te graag op ratten die magisch het beeld in komen vallen. Hij negeert bijna het gruwelijke beeld van een overleden dierenmaatje en daarmee ook alle emotionele impact. Door vrijwel elke scene te beroven van een essentieel naargeestig element, komt het geheel over als een soort horrorfilm voor twaalfjarigen. Die notabene de bioscoopzaal niet mogen betreden.
